ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Αν ρωτήσουμε κάποιους ανθρώπους να μας πουν τι σκέφτονται ακούγοντας τη λέξη « Άνοιξη» είναι σίγουρο πως οι περισσότεροι θα μας απαντήσουν ότι σκέφτονται τα λουλούδια, το Πάσχα ή τα πουλιά.

Η Άνοιξη είναι πράγματι η εποχή των πουλιών. Τόσο των αποδημητικών όσο και εκείνων που παραμένουν όλο το χρόνο στη χώρα μας και δεν την εγκαταλείπουν για ζεστότερα κλίματα.

Η επιστροφή της Άνοιξης βρίσκει τα αρσενικά πουλιά σε

ΑΗΔΟΝΙ

μια εργώδη προσπάθεια να βρουν χώρο και να χτίσουν την φωλιά τους. Τραγουδούν χωρίς σταμάτημα, χαρούμενα όπως κάθε νοικοκύρης που φτιάχνει το σπιτικό του. Το τραγούδι του πουλιού έχει, όμως, και ένα άλλο λόγο, θέλει να δείξει σε όλα τα άλλα πουλιά ότι αυτός ο χώρος είναι δικός του και ότι δεν θα δεχτεί σ' αυτόν κανένα άλλο αρσενικό του είδους του.

Την Άνοιξη, ακόμα, τα πουλιά ερωτεύονται. Τα αρσενικά αναζητούν μια σύντροφο και κάνουν ότι είναι δυνατόν για να της τραβήξουν την προσοχή. Ορισμένα τραγουδούν τα πιο όμορφα τραγούδια τους. Όσα δεν έχουν και τόσο ωραία φωνή ανοίγουν το φτερά τους επιδεικνύοντας τα όμορφα χρώματα τους. Αν δεν διαθέτουν ούτε αυτό το χάρισμα μπορούν να επιδοθούν σ' ένα εναέριο μπαλέτο τρέχοντας δεξιά κι' αριστερά για να βρουν ένα μικρό δώρο, όπως ένα κλαδάκι, που θα προσφέρουν στην αγαπημένη τους.

Όταν το αρσενικό βρει τη σύντροφο του τότε αρχίζουν και οι δυο μαζί το χτίσιμο της φωλιάς στην οποία θα αποθέσουν τα αυγά τους.

Μερικές φωλιές μοιάζουν με όμορφα καλάθια, άλλες με πραγματικά σπίτια. Κάθε είδος πουλιού διαλέγει ένα ορισμένο είδος φωλιάς αλλά και ένα συγκεκριμένο σημείο για να τη στήσει, Η καρακάξα και ο μελισσοφάγος στήνουν τις φωλιές τους στα κλαδιά των δέντρων. Τα χελιδόνια και τα σπουργίτια κάτω από τις στέγες, ο κορυδαλλός στη γη μέσο σε κάποιο χωράφι, τα αηδόνια σε φράχτες.

 Τα πουλιά όταν έρθει η στιγμή θα αρχίσουν την επώαση

των αυγών τους. Είναι μια ιερή στιγμή κατά την οποία πρέπει να μείνουν αδιατάρακτα. Καλύπτουν τα αυγά με το σώμα τους για να τους μεταδίδουν τη ζεστασιά τους. Τα γυρίζουν σε τακτικά διαστήματα απ' όλες τις πλευρές ώστε όλα τα σημεία να έχουν την ίδια θερμοκρασία. Κάποτε και οι δύο γονείς εναλλάσσονται στον ρόλο επωάζοντας τα μικρά τους. Άλλοτε είναι μόνο το θηλυκό που επωάζει τα αυγά ενώ το αρσενικό πετάει συνεχώς αναζητώντας τροφή και απομακρύνοντας όσους αδιάκριτους θεωρεί ότι πλησιάζουν κοντά στη φωλιά. Άλλωστε η φύση έχει προνοήσει, για να μην εντοπίζεται εύκολα το θηλυκό, να το εφοδιάσει με λιγότερο φανταχτερά φτερά.



ΜΕΙΣΣΟΦΑΓΟΣ



Μόλις γεννηθούν τα μικρά οι γονείς αρχίζουν να τρέχουν για να προλάβουν να τα ταΐσουν. Τα μικρά πουλιά, οι νεοσσοί, είναι πράγματι αχόρταγα και οι γονείς πρέπει να τα ταΐζουν στο στόμα. Ο μελισσοφάγος έχει υπολογιστεί ότι «διανέμει» τροφή στα μικρά του 350 φορές τη μέρα. Με αυτό το ρυθμό δεν είναι περίεργο που τα μικρά μεγαλώνουν εύκολα. Ένας μικρός κοκκινολαίμης ζυγίζει 2 γραμμάρια κατά τη γέννηση του και δέκα φορές περισσότερο 12 μέρες αργότερα.