Το θαυμάσιο ταξίδι

της Αγγελικής  Βαρελλά

Παραμονές Χριστουγέννων και οι τρεις μάγοι ετοιμά­ζονταν για το ταξίδι τους στη Βηθλεέμ. ...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ζούσαν αυτή τη μοναδική εμπειρία. Σ' αυτούς είχε φανερωθεί το ουράνιο σημάδι, το άστρο το λαμπερό. Αυτοί ήταν οι ξεχωριστοί αστρονό­μοι της Περσίας που προσκύνησαν πρώτοι το παιδί που γεννήθηκε στην ταπεινή σπηλιά.

Ο Βαλτάσαρ έριξε μια τελευταία ματιά γύρω του. Τα είχε πάρει όλα μαζί του; Το ραβδί του; Τη σμύρνα; Εντάξει. Ήταν έτοιμος να φύγει, όταν χτύπησε το... κινητό του. Να δεις που θα είναι ο Μελχιόρ, σκέφτηκε.

Ήταν ο πιο ηλικιωμένος από τους τρεις και ή­ταν φυσικό όλο και κάτι να είχε ξεχάσει, όλο και κάτι να ήθελε να ρωτήσει.

Πάτησε το πλήκτρο.            ·

- Εμπρός;

Πράγματι, στην οθόνη του κινητού εμφανίστη­κε ο Μελχιόρ.

Ο Βαλτάσαρ χαμογέλασε βλέποντας το αγα­θό του πρόσωπο στην οθόνη. Πυκνά γένια έκρυ­βαν το πηγούνι του. Τη φαλακρίτσα του την κάλυ­πτε ένας τριγωνικός σκούφος. Μια βαριά καδένα κρεμόταν στο λαιμό του. Τους ώμους του σκέπα­ζε η μεταξωτή του κάπα με τις χρυσοκέντητες τρέσες. Ρουφούσε τη μύτη του γιατί ήταν συνα­χωμένος.

- Τι γίνεται, Μελχιόρ; Ακόμα δεν ξεκίνησες; τον ρώτησε ο Βαλτάσαρ.               .

- Πονούν τα πόδια , μου κι έχω αρπάξει ένα γερό κρύωμα.

- Κάνε ό,τι μπορείς. Χωρίς εμάς, Χρι­στούγεννα δεν γίνο­νται. Βάλε επάνω σου κάτι πιο χοντρό. Φώναξε κι ένα ραδιοταξί  να σε πάει ως το α­εροδρόμιο...

Παρόλο που ήταν ο μεγαλύτερος από τους τρεις, ο Μελχιόρ ήταν ο πιο...εκσυγχρονισμένος. Πρώτος  ­εκείνος είχε αποκτήσει ηλεκτρονική ατζέντα προσωπικό κομπιούτερ, κινητό τηλέφωνο με οθόνη και τηλεσκόπια τελευταίας τεχνολογίας. Εκείνος τους πρότεινε να ταξιδέψουν με αεροπλάνο.

Πάνω σ' αυτό το θέμα είχε γίνει ένας μικρο­καβγάς. Ο Βαλτάσαρ ήθελε την παράδοση, δη­λαδή τις καμήλες. Δεν καταλάβαινε γιατί έπρεπε ν' αλλάξουν συνήθειες. Αν ο Μελχιόρ ήθελε σ’ωνει  και καλά ν' ακολουθήσουν όσα γίνονται στη σύγχρονη εποχή, τότε έπρεπε ν' αλλάξουν και ντύσιμο! Να μη βάλουν τις χρυσοκέντητες στολές τους, αλλά μπλουτζήν, μπουφάν και παπούτσια σπορτέξ! Ύστερα όμως από πολλά δέχτηκε την ιδέα του αεροπλάνου επειδή ο Μελχιόρ θα κου­ραζόταν.

- Ο κόσμος άλλαξε, είχε επιμείνει και ο Γασπάρ, πρέπει να το παραδεχτούμε. Γιατί να μη χρησιμο­ποιήσουμε κι εμείς τις ευκολίες που παρέχει η σύγχρονη εποχή;

- Ο Γασπάρ με πήρε στο τηλέφωνο και με ειδο­ποίησε ότι η πτήση μας θα έχει καθυστέρηση λό­γω ομίχλης, είπε βραχνά ο Μελχιόρ. Πριν ξεκινή­σεις, κάνε μου μια χάρη. Ρίξε μια ματιά στο τηλε­σκόπιο σου. Σαν να μου φαίνεται ότι έρχεται μια μεγάλη βροχή από αστεροειδείς. Για δες και ξαναπάρε με στο τηλέφωνο. Έχουμε ακόμα καιρό.

Ο Βαλτάσαρ είχε ιδιαίτερες, μαγικές ικανότη­τες. Μπορούσε ν' ακούσει και να καταλάβει το μυστικό τραγούδι τ' ουρανού.

Είχε άμεση επικοινωνία με τ' άστρα. θαρρείς και τ' άστρα του μιλούσαν. Εκείνος ήταν που πα­ρατήρησε στα χρόνια εκείνα τα παλιά το αστέρι το φωτεινό, και ειδοποίησε τους άλλους δύο μά­γους.

«Κάτι μαγευτικό συμβαίνει», τους είπε. «Πάμε ν' ακολουθήσουμε το αστέρι αυτό και την τροχιά του». Με τη δική του προτροπή βρέθηκαν μπρο­στά στη φάτνη όπου γεννήθηκε ο μικρός Σωτή­ρας.

Συνηθισμένος λοιπόν να μελετά τα ουράνια φαινόμενα, ο Βαλτάσσρ έτρεξε ως το τηλε­σκόπιο του και προσπάθησε να ει­σχωρήσει στον αόρατο και μυ­στηριακό κόσμο του σύμπαντος.

Καλά το είχε αντιληφθεί ο Μελχιόρ. Κάτι πα­ράξενο συνέβαινε. Μια βροχή από αστέρια έπε­φτε με μεγάλη επιτάχυνση προς τη γη.

Μικρές βολίδες με φωτεινές λάμψεις έπεφταν σε συντρίμια στο έδαφος με εκρήξεις και βουη­τό. Πολλοί απ' αυτούς τους μετεωρίτες εξαερώ­νονταν, άλλοι πάλι διαλύονταν, δημιουργώντας στη σύγκρουση τους με τη γη μικρές φωτιές και ανεπαίσθητα σεισμικά κύματα.

Ο Βαλτάσαρ ξαφνιάστηκε, όχι μόνο με τους α­στεροειδείς, αλλά γιατί καθένας απ' αυτούς συνο­δευόταν από έναν ήχο, που έμοιαζε με αναστε­ναγμό, με αναφιλητό, με παράπονο,

Προσπάθησε ν' ακούσει τις φωνές που έσερ­ναν τα πεφταστέρια. Ήταν πολλές. Μπερδεύο­νταν μεταξύ τους. Παρ' όλες τις μαντικές του ικα­νότητες δυσκολευόταν να τις ξεδιαλύνει. Ωστόσο ξεχώρισε και συγκράτησε μερικά λόγια, όπως παρακαλώ, υγεία, διψάω, πεινώ, το παιδί μου, και κατάλαβε ότι ήτανε ευχές και επιθυμίες ανθρώπι­νες.

Όταν η βροχή των αστεριών σταμάτησε και το σύμπαν ηρέμησε ο Βαλτάσαρ απομακρύνθηκε α­πό το τηλεσκόπιο κι έπεσε σε βαθιά συλλογή.

Από πότε άραγε αυτές οι ευχές, οι λαχτάρες, να είχαν σταλεί στον ουρανό και να είχαν καρφω­θεί στ' αστέρια; Τώρα πρόσφατα; Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια; Πιο παλιά ακόμα; Είχαν πραγμα­τοποιηθεί ή έμειναν απραγματοποίητες και ξανα­γύρισαν πίσω μέσα σε λάμψεις, εκρήξεις και σει­σμικές δονήσεις;

Και πώς θα μπορούσε αυτός. ο Βαλτάσαρ να βοηθήσει λίγο τον κόσμο;

Είχε απορροφηθεί στις σκέψεις του όταν το κουδουνισμό του τηλεφώνου τον επανέφερε στην πραγματικότητα.

- Βαλτάσαρ, είμαι ο Γασπάρ. Ξεκινά. Ήρθε η ώ­ρα. Μην αργήσουμε:

«Να και τα καλά της τεχνολογίας», σκέφτηκε. Αν δεν κουδούνιζε το τηλέφωνο θα έμενα βυθι­σμένος στις σκέψεις μου, ως αύριο το πρωί. Ό­μως ο κόσμος παρ' όλες τις προόδους που έκανε εξακολουθεί να έχει πάντα τα ίδια προβλήματα.

Πήρε το ραβδί του, το κουτί με τη σμύρνα, ά­νοιξε την πόρτα, μα στ' αυτιά του βοούσαν ακόμα οι απροσδιόριστες φωνές, τα ξεχειλίσματα της ψυχής των ανθρώπων που παρακαλούσαν τα πεφταστέρια για λίγη ευτυχία, χαρά, φαί και νερό.

Ύστερα τα μάτια του έλαμψαν. «Το ταξίδι στη Βηθλεέμ». Αυτό ήταν. Εκεί θα γεννιόταν το μικρό παιδί, θ’ αναγεννιόταν η προσδοκία της αγάπης. Κι εκείνος, ο Βαλτάσαρ, μαζί με το Μελχιόρ και τον Γασπάρ θα ξανάφερναν στον κόσμο το μήνυ­μα της Ελπίδας, όπως το έκαναν τόσα χρόνια τώ­ρα, για να μπορεί ο κόσμος ν' αντέχει.

Συνάντησε τους άλλους δύο στο αεροδρόμιο. Ο Μελχιόρ ήταν καλά ντυμένος, αισθανόταν κα­λύτερα και τον ρώτησε μονολεκτικά.

- Είδες;

- Είδα... το ίδιο μονολε­κτικά απάντησε ο Βαλτά­σαρ

- Άκουσες;

- Άκουσα, αλλά όχι τόσο ξεκάθαρα.

Ο Βαλτάσαρ έσκυψε στο αυτί του Μελχιορ. Τον παρακάλεσε:

- Μελχιόρ, τι  θα έλεγες να μην ταξιδέψουμε μ’  αεροπλάνο;

- Φοβάσαι τα κενά αέρος; Έδειξε την απορία το. ο ηλικιωμένος μάγος.

- Όχι' Απλά θέλω να πορευτούμε προς τη Φάτνη με τις καμήλες μας, παραδοσιακά και όμορφα. Όπως κάνουμε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Είμαστε, Μελχιόρ, οι τρεις Μάγοι με τα δώρα. Μην το ξεχνάς. Είμαστε οι εκλεκτοί. Σ' αυτή την ιστορώ της γέννησης του Χριστού παίζουμε σπουδαίο . ρόλο. Γιατί να το αλλάξουμε; Δεν μου πάει. Άλλωστε κι ο κόσμος, παρ' όλες τις προόδους του παραμένει ίδιος. Δε συμφωνείς;

- Ποτέ δεν διαφώνησα μαζί σου, Βαλτάσαρ, φτερνίστηκε ο Μελχιόρ.

Κι ο Γασπάρ συμφώνησε, «Θα πάμε με τις καμήλες!»

Ακύρωσαν τα εισιτήρια τους και έψαξαν να  βρουν έναν καμηλιέρη.

Το υπέροχο ταξίδι άρχιζε.