Μια φορά
ήταν ένας λαγός πού είχε πολλούς φίλους και γι' αυτό νόμιζε
πως δε θα υπάρχει πιο αγαπητό ζώο απ' αυτόν. Μια μέρα άκουσε τα λαγωνικά να
έρχονται από μακριά.
« Τι ανάγκη έχω εγώ, πού μ' αγαπάν όλα τα ζώα, να τρέχω να
κρύβομαι κάθε φορά που
ακούω
ένα σκύλο να γαυγίζει; είπε μέσα του ο λαγός.
Πήγε λοιπόν στο άλογο και το
παρακάλεσε να τον πάρει στην πλάτη του και να τον πάει μακριά για να μην τον
πιάσουν οι σκύλοι.
" Θα
ήθελα πολύ
να σε βοηθήσω, φίλε
μου λαγέ, είπε το
άλογο. Μα δυστυχώς
πρέπει τώρα δα να κάνω μια βιαστική δουλειά για τον αφέντη μου. Ωστόσο σίγουρα εσύ, που έχεις τόσους φίλους, θα βρεις αμέσως κάποιον να σε βοηθήσει.»
Ξεκινάει ο λαγός και βρίσκει τον ταύρο.
«Θα έχεις
την καλοσύνη, φίλε μου ταύρε, να διώξεις τα σκυλιά
με τα κέρατα
σου;» τον ρώτησε.
« Αγαπητέ
μου φίλε, του αποκρίθηκε ο ταύρος, ξέρεις πόσο
θα ήθελα να σε ευχαριστήσω. Μα ο αφεντικός
μου είναι έτοιμος να
με ζέψει στο αλέτρι. Γιατί δεν πας στο
φίλο μας τον τράγο; »
Μα κι ο τράγος και το κριάρι και το γουρούνι κι ο γάιδαρος
είχαν όλοι τους δουλειά. Καθένας τους ορκιζόταν στο λαγό πώς ήταν φίλος του και πώς ήθελε να τον βοηθήσει στην ανάγκη του. Όμως, όλοι τους βρίσκανε κάποια
πρόφαση για να μην κάνουν τίποτε. Στο μεταξύ οι σκύλοι είχαν έρθει τόσο κοντά, που ο λαγός
το 'βαλε στα πόδια και μόνο έτσι
κατάφερε να γλιτώσει.
Οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου