ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ

Ο Σεπτέμβρης.

Ξαναήρθε πάλι ο Σεπτέμβρης και τα ολόχρυσα φύλλα ξεκίνησαν να πέφτουν. Ο Νικόλας λυπημένος κοιτούσε από το παράθυρο το φθινοπωρινό τοπίο. Τώρα, Νικόλα,  ώρα να τα ξεχάσεις  όλα. Ξέχνα τον φωτεινό ήλιο, το ψάρεμα, τα κοχύλια, τα μακροβούτια και τη φωνή της θάλασσας. Ώρα να

καλωσορίσεις το Σεπτέμβρης, τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη. Αυτά συλλογιζόταν και στενοχωριόταν περισσότερο.

Τα σύννεφα σκούραιναν και ξεκίνησε να βρέχει σταγονίτσες  ... σταγονίτσες.

Α! Να και οι παλιοί μου συμμαθητές με τις καινούριες τους σάκες. Ας πάω να πάρω κι εγώ τη δική μου.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ

Η εξερεύνηση

Στις αρχές του Σεπτέμβρη, πριν αρχίσουν τα σχολεία, εγώ και οι φίλοι μου, πήγαμε για εξερεύνηση.

 Δώσαμε ραντεβού στην πλατεία. Από εκεί αρχίσαμε την εξερεύνηση.  Ο ουρανός δεν ήταν και τόσο φωτεινός, γι’ αυτό πήραμε μαζί μας ομπρέλες , φακούς, φαγητά  και φρούτα. Πήγαμε ως κάτω στα τελευταία σπίτια και κρυφοκοιτάζαμε κάποιους παράξενους ανθρώπους. Σε λίγο φτάσαμε σε ένα δασάκι, που ήταν τρομακτικό. Εκεί υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Εκεί πάτησα ένα κοχύλι.  Τα σύννεφα άρχισαν να κινούνται. Από τον φόβο μας φωνάξαμε δυνατά, που μας άκουσε όλο το χωριό. Αμέσως μια σταγονίτσα ήρθε πάνω στον ώμο μου κι άρχισε να βρέχει. Βγάλαμε τις ομπρέλες και τους φακούς και τρέχαμε τόσο γρήγορα, που δεν βλέπαμε που πηγαίναμε. Ανεβήκαμε σε ένα βουνό που το λέγαμε «Άσπρα χώματα».  Εκεί είχε ένα κιόσκι και καθίσαμε από κάτω να προφυλαχτούμε και να φάμε.

Τότε ο ήλιος άρχισε να βγαίνει και να γίνεται φωτεινός. Οι γονείς μας είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Εκείνη τη στιγμή μας είδαν χαρούμενους να περπατάμε στον δρόμο και να λέμε ανέκδοτα.

ΓΙΩΡΓΟΣ

Αναμνήσεις του καλοκαιριού

Σήμερα μετά το σχολείο πήγα στο σπίτι μας, άφησα την τσάντα μου και κατέβηκα στο ισόγειο της πολυκατοικίας. Χτύπησα το κουδούνι της συμμαθήτριας μου για να παίξουμε.

Μόλις ήρθε, αρχίσαμε να μιλάμε για τις φετινές μας διακοπές. Λέγαμε για τα μακροβούτια που κάναμε, τα κοχύλια που βρίσκαμε και τα μεγάλα κύματα που τα ξεπερνούσαμε , όχι όμως με ευκολία.

Εμένα ο παππούς μου μου έμαθε να ψαρεύω. Μου έμαθε και να καθαρίζω τα μαραμένα  φύλλα από τα δέντρα.

Κάθε μέρα είχε πολύ φωτεινό ήλιο. Άκουγα τις φωνές των παιδιών κάτω στην παραλία. Άνοιγα το παράθυρο, πολλές φορές, και τα έβλεπα έτσι χαρούμενα και χαμογελούσα και εγώ. Μάλιστα κάποια με κρυφοκοίταζαν. Βλέπανε τα όμορφα σύννεφα, που είχαν διάφορα σχήματα. Κάναμε διάφορα  χάρτινα σχέδια και τα χρωματίζανε.

 Τώρα όμως τελειώνει ο Σεπτέμβρης και θα μπει ο Οκτώβρης. Πού και πού ρίχνει μια ολόχρυση σταγονίτσα.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ