ΧΕΙΜΩΝΑΣ - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Όταν ήμουνα πιο μικρός δε μου άρεσε καθόλου το κρύο. Ο χειμώνας ήταν η χειρότερη μου εποχή. Ανυπομονούσα πότε οι μέρες θ' αρχίσουν να μεγαλώνουν και θ' αρχίσει και πάλι ο ήλιος τα χαμογελά του. Αυτό που με μελαγχολούσε

περισσότερο ήταν ότι δεν μπορούσα να βγω έξω να παίξω. Ήμουν αναγκασμένος να κλείνομαι συνεχώς στη φωλιά μου. Τώρα όμως δε νιώθω πια εκείνη τη μελαγχολία. Ίσα ίσα που έχω αρχίσει να χαίρομαι και το χειμώνα και τα κρύα του. Και όταν έρχονται τα Χριστούγεννα, τα χαίρομαι ακόμα περισσότερο. Φαντάζεστε να είχαμε καλοκαίρι χριστουγεννιάτικα; Ούτε ένα τραγουδάκι δε θα μπορούσαμε να πούμε. Γιατί άντε να τραγουδήσεις το «Χιόνια στο καμπαναριό...» ή το «Στη γωνιά μας κόκκινο τ' αναμμένο τζάκι...»  και έξω να βράζει ο τόπος, θα μου πείτε ότι η εποχή προηγείται των τραγουδιών, δηλαδή ότι οι άνθρωποι έφτιαξαν τα τραγούδια αφού είδαν τα χιόνια στο καμπαναριό και απόλαυσαν βράδια και βράδια γύρω από τ' αναμμένο τζάκι. Σύμφωνοι, έτσι είναι.

Αλλά τα λέω όλα αυτά για να ξεχρεωθώ απέναντι στον καλό μου χειμώνα που άλλοτε δυσανασχετούσα μαζί του. Πόσες και πόσες φορές δεν τον είπα «γκρίζο»... Γκρίζο και Χριστούγεννα όμως δε γίνεται, έτσι δεν είναι;

Και αχάριστος εγώ δεν είμαι...

Καλά Χριστούγεννα