ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΩΝ(2)

ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ:

Σκυλάκι θα ‘θελα να έχω μικρό,

με άσπρο χρώμα και πάντα γελαστό!

Να τρώει κοκαλάκια, και φαγητό,

σαλάμι να του δίνω και ψητό.

 Να μένει στο σπιτάκι στην αυλή,

τους κλεφτές να τους διώχνει

στη στιγμή!

Κολάρο να του βάζω στο λαιμό

και βόλτα να πηγαίνουμε οι δυο!

Κι όταν γυρνώ απ’ το σχολείο,

να τρέχει δίχως δισταγμό,

κουνώντας την ουρά

στη δική μου αγκαλιά.

ΑΝΑΝΙΑΣ

Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ Ο ΚΟΚΟ

Μια φορά κι έναν καιρό

είχα έναν παπαγάλο,

που τον  λέγανε Κοκό.

Ήτανε πουλί γλυκό,

με μάγουλο γυαλιστερό

σαν βερίκοκο γλυκό.

Είχε κίτρινα φτερά,

μια γκριζωπή κοιλιά

και τα μάτια καφετιά.

Ήταν ανήσυχο πουλί

γι’ αυτό κοκόριζε πολύ

κι όταν μ’ άκουγε να μπαίνω,

έβγαζε κραυγή σαν τρένο.              

Τη μικρή μου αδερφή

την αγάπαγε κι αυτή,

γιατί του τραγουδούσε πάντα

σαν να ήταν όλη η μπάντα.

Μα δεν το χάρηκα πολύ,

το γλυκούλι το πουλί,

γιατί πέθανε νωρίς.

Ήπιε βρώμικο νερό, αλμυρό θαλασσινό.

Αχ! Πόσο τον αγαπώ

το μικρούλη  μου Κοκό!

Πού να ‘ναι άραγε παιδιά;

Τι θα κάνω τώρα πια,

που δεν τον έχω εδώ κοντά;

ΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ

Ήθελα το δωμάτιο

να ‘ναι πολύ μεγάλο

να ‘χει παράθυρο τρανό

να ‘ναι γαλάζιο φωτεινό.

Κρεβάτι να ’χει ένα διπλό

γραφείο καινούριο λαμπερό

παιχνίδια να ‘χει ένα σωρό

να παίζω με τον αδερφό.

Βιβλία πολλά φανταστικά

γεμάτα μ’ ωραίες ζωγραφιές

να λένε ιστορίες χαρωπές

με ήρωες, ζώα και παιδιά.

Χάρτες παγκόσμιους ελληνικούς

με κράτη και ωκεανούς.

Ταξίδια κάνω στη στιγμή

και φτάνω στην Αργεντινή.

Δωμάτιο θα ‘θελα αυτό

που ‘χει παιχνίδια ένα σωρό

όλα βαλμένα στη σειρά

και ‘γω στη μέση με χαρά.

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ

Θα ‘θελα να ‘χω ένα δωμάτιο δικό μου

μ’ ένα μεγάλο παράθυρο  

για να ‘ναι ηλιόλουστο και φωτεινό.

Το δωμάτιό μου μέσα να ‘χει

ένα κρεβάτι βολικό.

Υπολογιστή για να παίζω και να γράφω

και ραδιόφωνο ν’ ακούω μουσική.

Βιβλιοθήκη να ‘χει μέσα

με χίλια βιβλία παιδικά.

Παιχνίδια εκατό να παίζω

παρέα με τον αδερφό μου.

Ένα γραφείο να διαβάζω

και πάνω υδρόγειος να γυρνά.

Οι τοίχοι γύρω ασπρισμένοι

με γκράφιτι και ζωγραφιές.

Η πόρτα να κλείνει δυνατά

και μέσα ταξίδι ν’ αρχινά.

TΟ ΚΟΥΝΕΛΑΚΙ
Θα 'θελα να 'χα ένα κουνελάκι
γελαστό σαν παιχνιδάκι.
Να 'ταν λούτρινο μικρό
να 'παιζα όλο τον καιρό.

Τρίχωμα να 'χε φουντωτό
και να 'ναι άσπρο σαν το αυγό
Χέρια πόδια απαλά
να με αγκαλιάζουν τρυφερά.

Μύτη στρόγγυλη μικρή
και χρώμα ροζ  κουφετί
Να κοιμόμασταν μαζί
και να 'μασταν φίλοι μια ζωή.