Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΜΠΑΡΑ

Φαντάζομαι πως θα έχετε στο σπίτι σας κουμπα­ρά! Σίγουρα όμως δεν ξέρετε πώς ξεκίνησε η ιστο­ρία του για να φτάσει σήμερα στα χέρια σας -μεταλ­λικός ή πήλινος- σε διάφορα σχήματα και χαρούμε­να χρώματα. Ο κουμπαράς λοιπόν είναι λέξη που την δανειστήκαμε από τους Τούρκους τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σημαίνει κάτι στρογγυλό και χοντρό και "γεννήθηκε" στην Ευρώπη στα τέλη του 11^ου  με αρχές του 18^ου  αιώνα, πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση.   

Τότε οι άνθρωποι δεν είχαν πολλά χρήματα. Κυρίως στις  αγροτικές οικογένειες, που ζούσαν φτωχικά, οε νοικοκυρές είχαν τη συνήθεια να κρα­τούν στην αυλή του σπιτι­ού ένα γουρουνάκι που το τάιζαν και το φρόντιζαν με τα υπολείμματα του σπιτιού για να το πουλή­σουν σε περίπτωση ανά­γκης. Το γουρουνάκι λοι­πόν αποτελούσε γι' αυ­τούς εγγύηση πως δεν θα πεινάσουν στο μέλλον.

Εξάλλου το κρέας του μπορούσαν να το διατηρή­σουν πολύ καιρό, άρα εξασφάλιζαν την τροφή τη δι­κή τους και των παιδιών τους. Είχαν όμως και τη συ­νήθεια να φυλάνε λιγοστά χρήματα για ώρα ανάγκης σε πήλινα δοχεία που άνοιγαν μόνο όταν τα έσπαζαν ή σε μεταλλικά κουτιά που κλείδωναν καλά.

Μάλιστα, εκείνα τα χρόνια, στην Ολλανδία και στις γύρω περιοχές οι τεχνίτες συνήθιζαν να δίνουν στους παραγιούς τους, στο κλείσιμο κάθε χρόνου, δώρο ένα γουρούνι ως πληρωμή για την εργασία τους. ενώ πίστευαν ότι το γουρούνι φέρνει τύχη,

Έτσι, με τον καιρό, το γουρουνάκι έγινε σύμβολο αποταμίευσης και ευημε­ρίας.

Σιγά σιγά, τα πήλινα δο­χεία πήραν το γνωστό σχή­μα του χαριτωμένου γουρουνιού με τη σχισμή στην πλάτη, που έριχναν μέσα κέρματα και τα έπαιρναν μόνο αν το έσπαζαν. Είναι τα ίδια που έχουμε μέχρι σήμερα.