Μεγάλη περιουσία είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του
ο σπάταλος νέος και τη σπατάλησε
με γλέντια και ασωτίες. Δεν του
είχε μείνει παρά μόνο ο μανδύας. Καθώς περπατούσε στο δρόμο είδε ένα χελιδόνι, πού ξεγελάστηκε κι είχε έρθει πριν της ώρας του και πετούσε σαν τρελό πέρα-δώθε.
« Φαίνεται πως
πέρασε ο χειμώνας, είπε ο ανόητος νέος.
Έτσι δε θα χρειαστώ πια
το μανδύα μου. »
Πήγε
λοιπόν και πούλησε τον μανδύα του και
σπατάλησε πάλι εδώ κι εκεί τα
λίγα λεπτά πού πήρε.
Λίγες μέρες όμως
αργότερα, Ο καιρός άλλαξε, ό ήλιος
κρύφτηκε κι έπιασε τσουχτερό
κρύο. Εκεί πού περπατούσε ο νέος είδε το χελιδόνι πεσμένο χάμω, νεκρό από το κρύο.
« Ανόητο πουλί, είπε, κατάστρεψες και μένα και τον εαυτό σου.»
Δεν ωφελεί να ρίχνουμε τα σφάλματα μας στους κακούς συμβούλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου