Γιατί έχουν αυτό το χρώμα τα φρούτα και τα λαχανικά

ΤΟ ΜΗΛΟ ΚΑΙ Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ

Ήταν κάποτε μια μηλιά σε ένα αγρό. Μια μέρα ένα μήλο αποφάσισε να εξερευνήσει τον αγρό και να γνωρίσει και να κάνει καινούριους φίλους.

Τότε κουνήθηκε από εδώ, κουνήθηκε από εκεί και έπεσε στη γη. Μετά άρχισε να προχωράει, βρήκε μια παπαρούνα και πιάσαν κουβέντα.

Πήγε με τις μέλισσες έναν περίπατο μέχρι την άκρη του αγρού. Όταν τελείωσαν όλα αυτά το μήλο ανακάλυψε μια τριανταφυλλιά. Πήγε  να της μιλήσει, αλλά αυτή ήταν τόσο νευριασμένη που τα άλλα λουλούδια την ζήλευαν για το κόκκινο χρώμα της.

Το άχρωμο μήλο προσπάθησε να την αγγίξει και αυτή του επιτέθηκε με τα αγκάθια της. Όμως το μήλο θύμωσε, κοκκίνισε και έμεινε για πάντα κόκκινο.

ΝΙΚΟΣ

ΤΟΥΛΑ Η ΝΤΟΜΑΤΟΥΛΑ

Κάποτε φύτρωσε μια ντοματιά μέσα σε έναν κήπο με πολύχρωμα λουλούδια. Η ντοματιά είχε πράσινες ντομάτες και μια από αυτές η Τούλα η ντοματούλα στενοχωριόταν πολύ που ήταν πράσινη και δεν ήταν κόκκινη και μυρωδάτη για να τη θαυμάζουν οι άνθρωποι.

Μια μέρα είδε τη νεράιδα των λουλουδιών να κάθεται πάνω σε μια κόκκινη τριανταφυλλιά. Η Τούλα η Ντοματούλα να την κάνει κόκκινη σαν το τριαντάφυλλο και από τότε η ντομάτα είναι κόκκινη και χαρούμενη.

ΕΥΓΕΝΙΟΣ

Η ΝΤΟΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΤΩΝ ΠΑΠΑΡΟΥΝΩΝ

Ήταν κάποτε μια ντοματιά που δεν είχε ωριμάσει. Είχε φυτρώσει σ' ένα λιβάδι από παπαρούνες. Ήταν γεμάτη από μικρές και στρογγυλές ντομάτες. Στενοχωριόταν γιατί ακόμα δεν είχε πάρει χρώμα πάνω της. Η τύχη της όμως άλλαξε. Μια μέρα έβρεξε τόσο δυνατά στο λιβάδι και όλο το χρώμα από τις παπαρούνες έπεσε πάνω στη ντοματιά. Έτσι  λοιπόν οι ντομάτες πήραν ένα ωραίο κόκκινο χρώμα και ήταν ευτυχισμένες.

ΚΩΣΤΑΣ ΝΤ.

Η ΝΤΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΟΚΚΙΝΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας μπαξές που μέσα σε αυτόν υπήρχαν λαχανικά. Ένα από αυτά ήταν η ντοματιά. Ήταν το πιο νόστιμο λαχανικό. Μα  όλα τα λαχανικά την κορόιδευαν για το χρώμα της.  Το χρώμα της ντομάτας  ήταν πράσινο και δεν την άφηνε να ξεχωρίζει από τα άλλα φυτά. Αυτό την έκανε να ντρέπεται  και να μη νοιώθει καλά. Κάποια μέρα αποφάσισε να φύγει από το μπαξέ από την ντροπή της. Μα στο δρόμο  συνάντησε τον ήλιο , αυτός τη λυπήθηκε γι' αυτό  που της συνέβαινε  και της χάρισε  ένα πανέμορφο κόκκινο χρώμα. 

 Έτσι από την ίδια κιόλας μέρα η ντομάτα καμάρωνε  και αυτή ανάμεσα στα υπόλοιπα φυτά του μπαξέ.

ΑΝΙΑ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΗΛΟ

Μια φορά ήταν ένα φρούτο, το μήλο. Περιπλανιόταν στον κάμπο και έψαχνε μέρος για να κάτσει. Μια μέρα βρήκε ένα μέρος με πολλά τριαντάφυλλα. Του άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισε να κάτσει εκεί. Επειδή τα τριαντάφυλλα ήταν πολύ όμορφα  αποφάσισε να πάρει κι αυτό το κόκκινο τους χρώμα.

ΘΑΝΑΣΗΣ

Η ΠΑΤΑΤΑ

Κάποια μέρα στην όμορφη γη φύτρωσε ένα μικρό φυτό όπου είχε μια χοντρή ρίζα. Η γη δοκίμασε τη γεύση της ρίζας και της άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισε να της δώσει το χρώμα της. Γι αυτό και οι πατάτες έχουν το χρώμα της γης.

ΜΑΡΙΑ ΙΓ.

ΤΑ  ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΤΑ  ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό βγήκαν  σε κάτι όμορφα δέντρα  κάποια στρογγυλά φρούτα, τα μήλα. Όταν άρχισαν μεγαλώνουν έπρεπε να ντυθούν  με κάποια χρώματα. Έτσι αποφάσισαν να μαζευτούν όλα μαζί για να δουν τι χρώμα θα πάρει το καθένα. Πήγαν  σε ένα μεγάλο κήπο με λουλούδια και τα ρώτησαν αν μπορούν να τους δώσουν λίγο από τα χρώματα τους. Τα λουλούδια συμφώνησαν και τους έδωσαν τα χρώματα: κόκκινο, κίτρινο και πράσινο.

ΘΑΛΕΙΑ

ΟΙ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρός πλανήτης στο διάστημα. Πηγαινοέρχοταν μόνος του μακριά από όλους τους άλλους πλανήτες. Πέρασαν πολλά εκατομμύρια χρόνια και γέρασε πια. Μια μέρα άρχισαν να ξεκολλάνε από πάνω του μικρά κομμάτια και να φεύγουν προς το διάστημα.

Ο πλανήτης στεναχωρήθηκε, γιατί έβλεπε πως γέρασε πολύ και θα εξαφανιζόταν.

Ένα από τα κομμάτια του κατευθύνθηκε προς τη γη, με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα. Έπεσε δίπλα σε ένα χωράφι σπαρμένο με πατάτες. Πέφτοντας άνοιξε μια τεράστια λακκούβα και έμεινε εκεί μέσα. Οι πατάτες τρόμαξαν πάρα πολύ, γιατί πρώτη φορά είδαν κάτι τέτοιο.

Μόλις συνήλθαν από την τρομάρα, άρχισαν να του μιλάνε. Το ρώτησαν πώς το λένε και από πού ήρθε.

Απάντησε ότι τον λένε κομήτη και ότι ξαφνικά χάλασε το σπίτι του και βρέθηκε εδώ, αλλά δεν ξέρει που βρίσκεται.

Οι πατάτες χάρηκαν πολύ με τον καινούριο τους γείτονα, ο οποίος τους  έμοιαζε πάρα πολύ. Ήταν σαν μια τεράστια πατάτα με καφέ χρώμα. Τον καλοδέχτηκαν σαν αδερφό τους και σιγά σιγά άρχισαν να παίρνουν και αυτές το χρώμα του.

Έτσι έζησαν όλοι μαζί αγαπημένοι.

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν  μια όμορφη κοπέλα, η Ασημένια. Ήταν τόσο καλή που την αγαπούσαν όλοι. Όταν γελούσε έλαμπαν όλοι και τα λουλούδια άνθιζαν.

Μια μέρα βγήκαν βόλτα στα χωράφια και είδε μια μηλιά γεμάτη μήλα. Θέλησε να φάει ένα μήλο για να ξεδιψάσει. Άπλωσε το χέρι της να το κόψει, αλλά δεν πρόσεξε τα αγκάθια που ήταν δίπλα στο δέντρο. Τρύπησε το δάχτυλό της και το αίμα της έβαψε το μήλο και το έκανε κόκκινο. Τότε η μηλιά για να κρατήσει κάτι απ’ την Ασημένια, έκανε τα μήλα της κόκκινα και κάθε φορά που η Ασημένια περνούσε  από εκεί έσκυβε τα κλαδιά της για να της χαρίσει ένα κόκκινο μήλο.

ΧΡΗΣΤΟΣ

Η ΝΤΟΜΑΤΑ

Μια φορά ήταν ένα ωραίο φυτό γεμάτο με ώριμους καρπούς . Ένας καρπός  δεν ήθελε να πέσει κάτω. Του άρεσε να βλέπει τους άλλους καρπούς να πέφτουν. Πέρασε ένας μήνας και είδε ότι δεν είχε απομείνει ούτε ένας καρπός στο φυτό. Φοβήθηκε λιγάκι.

Μια νύχτα καθώς κοιμότανε έπεσε. Κάτω από το φυτό ήταν μια κόκκινη μπογιά. Εκεί μέσα έπεσε. Το πρωί είδε το φυτό τον ωραίο κατακόκκινο καρπό και τον θαύμασε. Έτσι η ντομάτα αποφάσισε όλοι οι καρποί της να  είναι κόκκινοι.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Τ.

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ

Ήταν κάποτε μια μικρή πατάτα. Ήταν χωμένη κάτω από τη γη. Όταν  έπεφτε η βροχή μεγάλωνε. Η καημένη όμως ήταν πολύ λυπημένη, γιατί αισθανόταν άσχημα που ήταν κάτω από τη γη και ήταν πολύ χλωμή. Έβλεπε κάθε μέρα πόσο άσχημη ήταν χωρίς χρώμα και ευχόταν πότε θα έρθει ο καιρός να βγει πάνω στη γη.

Ώσπου μια μέρα την ελευθέρωσα. Μόλις είδε το φως του ήλιου αμέσως πήρε ένα καφέ χρώμα.

Η πατάτα ένιωσε πολύ μεγάλη χαρά, γιατί πήρε το χρώμα που ήθελε πάντα, το χρώμα της γης.

ΚΩΣΤΑΣ Σ.

Η ΠΑΤΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕΤΙ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΙ

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα πολύ απομακρυσμένο μέρος, ζούσε  ένα μικρό  καφετί τζιτζικάκι με τους γονείς του. Εκεί που ζούσε είχε μάθει πολλά πράγματα. Μάλιστα συνέχεια ρωτούσε την μαμά του αν μπορεί να φύγει. Αυτή όμως δεν τον άφηνε να φύγει, ώσπου να  μεγαλώσει λίγο το μικρό καφετί τζιτζικάκι. Μια μέρα το η μαμά το άφησε να φύγει.

Όταν λοιπόν έφυγε δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Κανείς  δεν τον ήθελαν να μείνει μαζί του. Ώσπου μια μέρα πήγε σε ένα χωράφι. Εκεί είδε μια πατάτα πάνω στο χώμα και τη χαιρέτησε. Τότε η πατάτα του είπε να μείνει εκεί όπου ζούσε κι  αυτή. Έτσι κι έκανε. Κι από τότε η πατάτα έχει κι αυτή αυτό το καφετί χρώμα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚ.

Η ΠΑΤΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΜΑ.

Ήταν κάποτε  ένα χώμα που ήταν πιο καφέ και καθαρό από όλα τα χώματα.  Μια φορά ένας κύριος φύτεψε μερικές πατάτες. Οι πατάτες βγήκαν πολύ καθαρές και λαμπερές. Το νερό ρωτούσε αν ήθελε να ποτίσει το χώμα , αλλά το χώμα δεν ήθελε γιατί μπορούσε να χάσει το λαμπερό του χρώμα και να βαφόνταν και οι πατάτες.

Μια μέρα το χώμα κοιμόταν και το νερό δεν το ρώτησε και το πότισε. Το χρώμα από το χώμα ξέβαψε και οι πατάτες πήραν το χρώμα από το έδαφος. Το νερό και το χώμα μάλωσαν και από τότε δεν ξαναμίλησαν.

Εκείνη την ώρα ήρθε και ο κύριος που φύτεψε τις πατάτες, τις μάζεψε και χαρούμενος για το νέο χρώμα που είχαν οι πατάτες  και έφυγε.

ΑΡΓΥΡΩ