Συγγραφικά προβλήματα

 της Ζωής Καναβά

Ένας συγγραφέας καυχιόταν για το καινούριο συνερ­γάτη του - έναν κομπιούτερ της τελευταίας γενιάς. Ό,τι ε­ντολή του έδινε, την εκτελούσε με ακρίβεια και προπά­ντων γρήγορα.

Ο ενθουσιασμός του όμως, γρήγορα ξεθύμανε. Γιατί ο συνεργάτης του άρχισε να παίρνει πρωτοβουλίες απαρά­δεκτες.

Τη μια, όπου υπήρχαν ρήματα, έβαζε ουσιαστικά. Την άλλη άλλαζε τις λέξεις με τις αντίθετες του. Με δυο λόγια τα έκανε χωριάτικη σαλάτα.

Ο συγγραφέας τραβούσε τα μαλλιά του. Δεν ήξερε τι φταίει. Όσο να το βρει, έρχεστε να τον βοηθήσουμε; Ε, να μην πάθει κι εγκεφαλικό ο άνθρωπος. Και ας αρχί­σουμε με την πρώτη περίπτωση: Ν' αλλάξουμε τα ουσια­στικά που έβαλε ο κομπιούτερ με τα ρήματα που έβγαλε.

Η κατσίκα και η αλεπού

 Μια φορά ήταν μια κατσίκα και δίψα. Ακούει στο βάθος της χαράδρας μια πηγή να κελαρύσματα και λέει:

- Δεν κατεβαίνω, να πιω λίγο νερό απ' την πηγή, να ξεδιψάσω;                                     

Σιγά σιγά, νυχοπατώντας, φτάνει στον πάτο της χαράδρας. Ζυγώνει στην πηγή, σκύψιμο, πίνει το νεράκι της, ευχαριστιέται η ψυχούλα της. Ύστερα κινά να φύγει. Μα πώς ν' ανέβασμα πάνω; Οι πλευρές της χαράδρας ήταν απότομες. Ένα βήμα έκανε μπροστά δύο προς τα κάτω και ξαναβρισκόταν στον πάτο.

Αρχίζει να βελάσματα, μήπως την ακούσματά κανείς, τη λυπηθεί στην κατάσταση που βρισκόταν και  θελήματα να τη βοηθήματα.

Πάνω στην ώρα έτυχε να περνά από κει μια αλεπού. Ακούσματα τα βελάσματα και προσπαθεί να καταλά­βει από πού έρχονται. Στο μεταξύ έχει φτάσιμο ως το ακρόχειλο της χαράδρας. Σκύψιμο, κοιτάζει κάτω, βλέ­πει την κατσίκα.

- Καλέ! Πώς βρέθηκες εκεί; τη ρωτά.

- Άσε τις ερωτήσεις, κυρά αλεπού, παρακαλεί η κατσίκα και δες πώς θα με βοηθήσεις ν' ανεβώ. Η αλεπού όμως επιμένει στο ρώτημα.

Τι να κάνει κι η κατσίκα, της εξηγήσεις:

- Η δίψα μου, κυρ' αλεπού, αυτή έφταιξε που βρίσκο­μαι δω κάτω.

- Η δίψα; Γέλασμα κοροϊδευτικά η αλεπού. Δε λέξη, κα­λύτερα, το μυαλό σου! Αχ κακομοίρα! Αν σκεφτόσουν, πριν κατέβασμα, το ανέβασμα, δε θα ήσουν εκεί κάτω τώρα.

Πείραγματα η κατσίκα. Ε, όχι να τη χαρακτηρίζει και ολιγόμυαλη η αλεπού! Σαν πολύ πήγαινε. Της λέξη:

- Εγώ κυρ' αλεπού, τούτη την ώρα, χρειάζομαι βοή­θεια. Όχι δικαστή για να με κρίμα.

Και λέγοντας αυτή κίνημα προς τα κάτω, μήπως και βρει καμιά μεριά πιο ομαλή, ν' ανέβασμα. Έτσι κι αλ­λιώς από την αλεπού τι βοήθεια να περιμένει…