της Αγγελικής Βαρελλά
Η Ρένα Καρθαίου γράφει σ' ένα της ποίημα:
Το σχολειό κλείνει και φέτος
βάζει ο Ιούνιος λουκέτο.
«Άριστα» και «λίαν καλώς»
γλάροι στο γαλάζιο φως.
Και στης θάλασσας τον πάτο
τα «μηδέν» βουλιάζουν κάτω.
Τα παιδιά, αστροναυτάκια,
κάνουν τώρα ταξιδάκια
κει που δεν έχει θρανία
και δασκάλους και βιβλία.
Όλα τα παιδιά τον ξέραμε για θεριστή τον Ιούνιο. Ξέραμε πως θερίζονται με τιμές τα στάρια, το κριθάρι, η βρόμη και πως είναι στις δόξες τους οι ντομάτες, τ' αγγουριά και οι μελιτζάνες.
Ξέραμε πως, εκτός από το σιτάρι που θέριζε στον αγρό ο γεωργός, θερίζαμε κι εμείς τους καρπούς της δουλειάς μας όλου του χρόνου. Παίρναμε τους ελέγχους, μαθαίναμε την παροιμία «ό,τι σπείρεις θα θερίσεις» και ότι άλλος «θερίζει δάφνες» κι άλλος τίποτα.
Περιμέναμε να δούμε πώς θα είναι η 21η Ιουνίου, η πιο μεγάλη μέρα της χρονιάς, πριν πάρει ο ήλιος το δρόμο για το ζώδιο του Καρκίνου. (Να σας πω την αλήθεια, εμένα αυτό καθόλου δε μ' ένοιαζε, μιας και γενικώς του έχω εμπιστοσύνη του ήλιου σε όποιο ζώδιο κι αν μπαινοβγαίνει.)
Περιμέναμε ακόμα με ανυπομονησία τον ΑΪ-Γιάννη τον Κλήδονα στις 24 του μηνός, να πηδήξουμε τις φωτιές στη γειτονιά, κι από το πρωί μαζεύαμε σπασμένες καρέκλες, κοφίνια. καλάθια και τα στεφάνια του Μάη για να τα κάψουμε. (Τώρα πάνε αυτά. Αντί να πηδάμε φωτιές στις γειτονιές, τρέχουμε να σβήσουμε τις φωτιές στα δάση.)
Ξέραμε ακόμα ότι τον Ιούνιο βάζουν πάνω στα συκόδεντρα τους ορνούς για να γονιμοποιήσουν τα σύκα. Το ενδιαφέρον μας γενικά ήτανε για το γλυκό το συκαλάκι, που το λιγουρευόμασταν και γλείφαμε όσο σιρόπι (απόμενε στην κατσαρόλα).
Το μόνο που δεν ξέραμε ήταν πως ο Ιούνιος ήτανε δημοκράτης. Πήρε, λέει (πιθανόν), το όνομα του από το όνομα του Ρωμαίου Μάρκου Ιουνίου Βρούτου που ήταν ένας από τους θεμελιωτές της δημοκρατίας.
Να τι μαθαίνει κανείς ξεφυλλίζοντας βιβλία και εγκυκλοπαίδειες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου