Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Καλώς τη την κυρα-Σαρακοστή, που είναι λιτοδίαιτη και αυστηρή! Ε, λοιπόν, εμένα η Σαρακοστή μου μυρίζει άνοιξη... Αυτή η κυρία που έρχεται κάθε χρόνο στο ημερολόγιο μας σαράντα μέρες (για την απόλυτη ακρίβεια  49) πριν από το Πάσχα,

είναι σαν να μας λέει: «Και τώρα, τέλος ο χειμώνας, τέλος και τα πανηγύρια, ήρθα εγώ για να προϋπαντήσω την άνοιξη, να φέρω αρώματα και χρώματα στα περιβόλια και στους δρόμους σας, να φυσήξω απαλά τα συννεφάκια στον ουρανό σε άλλη κατεύθυνση, σε άλλο ταξίδι, να καλέσω πάλι πίσω τα πουλιά, να κατεβάσω τον ήλιο πιο χαμηλά, να πείσω τη μέρα να μεγαλώσει, να διώξω το σκοτάδι...

Γι’  αυτό δε μου κακοφαίνεται που έρχεται η Σαρακοστή. Κι ας λένε τα θρησκευτικά έθιμα του τόπου μας πως η περίοδος αυτή είναι αυστηρή και μουντή, καθώς ακολουθεί το καρναβάλι για να μας μηνύσει πως έχει έρθει ο καιρός να φάμε. να πιούμε και να γλεντήσουμε λιγότερο.

Άλλωστε, αρκετά παίξαμε, χορέψαμε και γελάσαμε την περίοδο που πέρασε. Κουραστήκαμε και λίγο. Τώρα μπορούμε να αφήσουμε το χρόνο να μας οδηγήσει με την ησυχία του στο ταξίδι του. Χωρίς πολλές φωνές, χωρίς τρεχάλα, χωρίς ανυπομονησία. Η άνοιξη έρχεται πάντα σιγά σιγά, οι χυμοί της φουσκώνουν αργά, τα λουλούδια ξυπνάνε κάθε χρόνο από το μακρύ ύπνο τους αθόρυβα, αψηφώντας τις φοβέρες του χειμώνα.

Εφημερίδα Ερευνητές.