Γράφοντας με φαντασία

Το παιδί και ο γλάρος

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια φτωχή οικογένεια σε ένα μικρό σπιτάκι. Το αγοράκι της οικογένειάς δεν είχε αδέρφια και στενοχωριόταν πολύ γι’ αυτό. Κάθε

απόγευμα πήγαινε στο ποτάμι και καθόταν μόνο του για ώρες, κοιτάζοντας το νερό και τρώγοντας λουκούμια. Ονειρευόταν να ταξιδέψει κάποτε με ένα καράβι. Κάποια μέρα ήρθε ένας γλάρος και του άρπαξε το λουκούμι μέσα από τα χέρια του. Το παιδάκι θύμωσε, αλλά μετά λυπήθηκε, γιατί κατάλαβε ότι ο γλάρος πεινούσε. Άρχισε να τον ταΐζει. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Έγιναν φίλοι. Το παιδάκι δεν ήταν πια μόνο του. Όταν ήρθε ο χειμώνας, ο γλάρος εξαφανίστηκε. Το παιδάκι πήγαινε κάθε μέρα στο ποτάμι με τη νοσταλγία ότι θα δει τον γλάρο. Αλλά ο γλάρος δεν γύρισε. Το παιδάκι ήλπιζε ότι κάποτε θα ανταμώσουν πάλι.

Παναγιώτης Δ.

Ένα πικ νικ στην παραλία

Σε ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα ζούσε ένα κοριτσάκι με την οικογένειά της. Μια ηλιόλουστη μέρα, που είχε πολλή ζέστη, αποφάσισαν να πάνε για πικ νικ στην παραλία. Η μαμά ετοίμασε φαγητό για το μεσημέρι και λουκούμια που άρεζαν στην μικρή Ελένη.

Όταν έφτασαν, βρήκαν ένα ωραίο μέρος. Διασκέδασαν, έπαιξαν και κολύμπησαν για ώρες. Το μεσημέρι κάθισαν να φάνε κοιτώντας τα καράβια που πηγαινοέρχονταν και τους γλάρους που πετούσαν ψηλά.

Πόσο νοστάλγησαν κι αυτοί ένα ταξίδι με καράβι στο αγαπημένο τους νησί την Κρήτη, όπου ζούσε η γιαγιά της Ελένης. Ο μπαμπάς τους υποσχέθηκε ότι μόλις μπορέσουν θα φύγουν για το νησί.

Βασιλική.