Παπαρούνες: ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ

«Οι παπαρούνες λυγερές στον κάμπο σαν κοπέλες με πράσινα φορέματα και κόκκινες ομπρέλες»

Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ

Στα λιβάδια, στα χωράφια, κατά μήκος των δρόμων, στους τοίχους, στις πέτρες, στα φτωχά ή γυμνά εδάφη, οι ντελικάτες παπαρούνες απλώνουν τα φλογερά πέταλα τους. Μικρές κόκκινες εκρήξεις που υποδέχονται την άνοιξη. Εκεί, κάτω από το φως του ήλιου, μεγαλώνουν και περιμένουν. Συμμετέχουν στο θαύμα της αναγέννησης της φύσης, στη γιορτή της ομορφιάς. Παπαρούνες, χιλιάδες παπαρούνες μαγεύουν τα

μάτια και σκορπούν τη χαρά. Τι κρίμα να έχουν τόσο σύντομη ζωή! Είναι εντυπωσιακό, μας λέει η Φυτολογία. το άνθος της παπαρούνας ζει για μια μόνο μέρα! Κάθε μίσχος. όμως, μπορεί να δώσει ζωή έως και σε 400 νέα φυτά κατά τη διάρκεια ενός έτους. Υπέροχα λουλούδια της μιας μέρας που κάνουν τον πλανήτη να κοκκινίζει από ευχαρίστηση!

Ο κύκλος της ζωής

Τα ανθοφόρα φυτά (έτσι λέμε τα φυτά που παράγουν άνθη) μπορούν να ζήσουν είτε λίγους μήνες είτε αιώνες ολόκληρους. Μια παπαρούνα μπορεί μέσα σ' ένα χρόνο να βλαστήσει, να ανθίσει, να αναπτύξει σπόρους και να πεθάνει. Τα φυτά που ζουν μόνο ένα χρόνο ονομάζονται μονοετή. Ενώ τα φυτά που χρειάζονται δύο ή περισσότερα χρόνια για να ολοκληρώσουν τον ίδιο κύκλο ζωής ονομάζονται πολυετή.

Ο κύκλος της ζωής της παπαρούνας είναι ένας αγώνας ταχύτητας. Οι σπόροι του προηγούμενου χρόνου βλασταίνουν νωρίς την άνοιξη. Κατά τα μέσα του καλοκαιριού ανοίγουν τα άνθη και γονιμοποιούνται με τη βοήθεια των εντόμων που μεταφέρουν τη γύρη από άνθος σε άνθος. Μετά τη γονιμοποίηση, τα άνθη μαραίνονται και αναπτύσσονται οι σπόροι. Ο άνεμος θα τους μεταφέρει και, όταν ακουμπήσουν στη γη, θα ξαναρχίσει ο ίδιος κύκλος. Το φυτό πεθαίνει το φθινόπωρο.

ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ

Το επιστημονικό όνομα της παπαρούνας είναι «μήκων η ροιάς», ενώ η λέξη παπαρούνα προέρχεται από τη ρουμανική λέξη paparoana

Στην Ελλάδα, η παπαρούνα έχει κι άλλα ονόματα, όπως: κουτσουνάδα, πετεινός, κουτσοπετεινός, τσάκρα, λάλες, κοκκινάδα.

Ή παράδοση λέει  παπαρούνες ήταν πρώτα  άσπρες. Κοκκίνισαν όμως από το  αίμα του Χριστού, που έσταζε πάνω τους στο Γολγοθά. Ένας αρχαίος μύθος λέει. ότι οι παπαρούνες φύτρωσαν εκεί που έπεσαν τα δάκρυα της  Αφροδίτης, που έκλαιγε για τον Άδωνη.

Πολίτες του κόσμου

Εδώ και 10.000 χρόνια περίπου, οι παπαρούνες «ακολουθούν» τον άνθρωπο στις μεταναστεύσεις του σε όλο τον κόσμο. Από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν οι αγροτικές καλλιέργειες, οι παπαρούνες βρήκαν τη θέση τους ανάμεσα στα δημητριακά. Οι μικροί σπόροι τους ταξιδεύουν με τον άνεμο και, όταν πέσουν απαλά στο χώμα, δημιουργούν μεγάλες κατακόκκινες αποικίες. Παρά το γεγονός ότι είναι εύθραυστα και τρυφερά λουλούδια, οι άγριες παπαρούνες φυτρώνουν σε όλο τον κόσμο, από την Αρκτική ως τους τροπικούς. Οι ημέρες παπαρούνες καλλιεργούνται εύκολα και συχνά εμφανίζονται καινούργιες ποικιλίες από χρόνο σε χρόνο. Η οικογένεια της παπαρούνας ακούει στο παράξενο όνομα Παπαβερίδες και είναι πολύ μεγάλη. Αρκεί να σκεφτούμε πως σ' αυτήν ανήκουν 250 διαφορετικά είδη. Σήμερα οι παπαρούνες, όπως και όλα τα λουλούδια των αγρών, είναι θύματα του μεγάλου κυνηγιού των ζιζανίων. Τα ζιζάνια είναι τα αγριόχορτα που εμποδίζουν την ανάπτυξη των σιτηρών. Οι γεωργοί, για να τα καταστρέψουν, χρησιμοποιούν συχνά χημικές ουσίες, οι οποίες όμως εξαφανίζουν και το 40% των διαφόρων λουλουδιών που ζουν στους αγρούς. Έτσι, η εξοχή χάνει σιγά σιγά τα χρώματα της: τα κόκκινα, τα κίτρινα, τα μπλε...

Μια ζωή γεμάτη άγχος

Το άγχος είναι γνώριμη κατάσταση και στις παπαρούνες! Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής τους, προσπαθούν να προλάβουν να βγάλουν λουλούδια και να κάνουν ένα σωρό σπάρους το συντομότερο δυνατό!

1. Την αυγή ένα πράσινο  μπουμπούκι, που έχει τα σέπαλα ακόμη κλειστά, περιμένει την ώρα του για ν' ανοίξει. Οι ακτίνες του ήλιου θα το βοηθήσουν να σηκώσει απαλά το κεφάλι...

2. Το μπουμπούκι  ανορθώνεται και σε λίγο σχίζεται. Τα πέταλα, που είναι καλά τυλιγμένα το ένα μέσα στο άλλο, εμφανίζονται σιγά σιγά αναζητώντας λαίμαργα το φως.

3. Τα πράσινα σέπαλα πέφτουν για να δώσουν χώρο στο φωτεινό κόκκινο! Τα πέταλα, που είναι ακόμη τσαλακωμένα, απλώνονται σαν πεταλούδες.

4. Το λουλούδι σε όλο το μεγαλείο του! Τέσσερα κατακόκκινα πέταλα προστατεύουν μια μικρή μαύρη καρδιά, η οποία αποτελείται από πολλούς στήμονες και ένα θάλαμο (ωοθήκη). Δυστυχώς, η παπαρούνα θα μείνει ζωντανή για λίγες ώρες μόνο.

5.  Το απόγευμα   της ίδιας μέρας τα πέταλα και οι στήμονες θα μαραθούν. Σε μερικές μέρες ο θάλαμος θα φουσκώσει.

6. Ο καρπός της "παπαρούνας λικνίζεται στον άνεμο. Στην κάθε κίνηση του φυτού ξεπηδούν λίγοι σπόροι από τα ανοίγματα του.