Ο ΛΑΔΕΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ

Ο κ. Νίκος ήταν γεωργός. Είχε πολλές ελιές. Κάθε χρόνο έβγαζε 200 μεγάλος τενεκέδες λάδι που τους πουλούσε στο Τενεκοχώρι. Κάθε χρόνο έλεγε στους ανθρώπους του χωριού ότι είναι κρίμα, όταν αδειάζει ένας τενεκές, να τον πετάνε στα σκουπίδια. Ότι και αν τους έλεγε, κανένας δεν τον άκουγε. Έτσι γέμιζε ο τόπος γύρω από το χωριό με τενεκέδες.

Μια μέρα ένας τενεκές, ο Λαδερός, αποφάσισε να κάνει την «επανάστασή του» και να αλλάξει τους ανθρώπους του Τενεκοχωρίου.

Πήρε, λοιπόν, μια σφυρίχτρα και κάλεσε κοντά του όλους τους τενεκέδες, μικρούς και μεγάλους, και τους είπε: «Είναι κρίμα να βρισκόμαστε εδώ πεταγμένοι, όταν μπορούμε να έχουμε τόσες χρήσεις. Προτείνω να χωριστούμε σε ομάδες και να αλλάξουμε τις συνήθειες των ανθρώπων. Συμφωνείτε;».

«Ναι». Απάντησαν όλοι οι τενεκέδες.

Έτσι λοιπόν ο Λαδερός εξήγησε το σχέδιό του, και το έβαλαν αμέσως σε εφαρμογή.

Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η πρώτη ομάδα, η ομάδα κήπος, γέμισαν με χώμα και μπήκαν στη σειρά, δημιουργώντας όμορφα σχέδια. Έπειτα ζήτησαν από τα πουλάκια να φέρουν σποράκια και να τα σπείρουν σε κάθε τενεκέ. Έβαλαν δυο τρία σποράκια σε κάθε τενεκέ από διαφορετικά λουλουδάκια.

Η δεύτερη ομάδα, η ομάδα νερουλάδες, ανέλαβαν την ευθύνη να κουβαλάνε νερό από το διπλανό ποταμάκι τα λουλουδάκια.

Η τρίτη ομάδα, η ομάδα ανακύκλωση, αποτελούταν από τους πιο παλαιούς τενεκέδες και τους καταστραμμένους τενεκέδες. Αυτοί είχαν την υποχρέωση να πηγαίνουν να μιλούν στα υπόλοιπα σκουπίδια της περιοχής, και όσα από αυτά ανακυκλώνονταν να τα βοηθούν να συγκεντρώνονται σε ένα σημείο που δεν φαινόταν και εκεί να περιμένουν τον κύριο της ανακύκλωσης να περάσει για να τα πάρει και να τα ξανακάνει χρήσιμα πράγματα. Στο ίδιο σημείο πήγαιναν και όσοι τενεκέδες δεν μπορούσαν να βοηθήσουν στο έργο αυτό.

Ο Λαδερός ήταν αυτός που έλεγχε τα πάντα. Έτρεχε συνέχεια και βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη.

Σε λίγο καιρό οι τενεκέδες της ομάδας κήπος άρχισαν να πρασινίζουν και βγήκαν τα πρώτα λουλουδάκια. Όλος ο χώρος έγινε ένα πολύχρωμο χαλί.

Οι πρώτοι που το ανακάλυψαν ήταν τα παιδιά, που έκαναν τη βόλτα τους. Ο χώρος έτσι όμορφος που ήταν, άρεσε πολύ στα παιδιά και αποφάσισαν να πηγαίνουν εκεί κάθε μέρα και να παίζουν αλλά και να βοηθούν τους τενεκέδες  ώστε να γίνει ο χώρος ακόμα καλύτερος. Μάζεψαν όλα τα πεταμένα σκουπίδια και ειδοποίησαν και τον Δήμο να έρθει να πάρει τα σκουπίδια και τα υλικά ανακύκλωσης που είχαν συγκεντρώσει. Με τα χρήματα που πήραν από τα υλικά ανακύκλωσης, αγόρασαν χρώματα και πινέλα και ζωγράφισαν τους τενεκέδες, για να είναι ακόμα πιο όμορφο το μέρος.

Ο Λαδερός, που συνεργαζόταν με τα παιδιά, ήταν πολύ χαρούμενος, που ένας σκουπιδότοπος έγινε ένας επίγειος παράδεισος. Οι άνθρωποι, που είδαν αυτό το θέαμα, αποφάσισαν να μην ξαναπετάξουν σκουπίδια και ειδικά τενεκέδες, αφού μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν με τόσους τρόπους. Να τους ξαναγεμίσουν με λάδι, να τους κάνουν γλάστρες, κουβάδες  και στο τέλος να τους ανακυκλώσουν και έτσι το περιβάλλον να είναι καθαρό.

Την επόμενη χρονιά, ο Δήμος αποφάσισε να συγχαρεί τους τενεκοχωρίτες για την αλλαγή στη συμπεριφορά τους και να αλλάξει το όνομα του χωριού σε Λουλουδοχώρι.

Οι γονείς είπαν στα παιδιά να μιλήσουν αυτά για το κατόρθωμά τους. Τα παιδιά ευχαρίστησαν τα τενεκεδόκουτα για το μάθημα που τους έδωσαν. Στο τέλος έκλεισαν το λόγο τους λέγοντας: «Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τον κόσμο, αρκεί να αλλάξουμε εμείς τη συμπεριφορά μας και να σκεφτόμαστε και το περιβάλλον σε κάθε τι που κάνουμε».

ΤΓΦ