ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΩΔΕΙΟ

 της Αγγελικής Βαρελλά

Εμένα λοιπόν με πιάνει κάθε τόσο η μανία με τις αλφαβήτες. Μια μέρα  που έτρωγα τσιπούρα (ψάρι ωραιότατο και  ακριβότατο) σκάφτηκα ότι η τσιπούρα αρχίζει από ταφ. Άμεσος αναρωτήθηκα αν ξέ­ρω ψάρια ή πλάσματα που ζουν στο νερό από το Α ως το ω (στοπ). Στη συνέχεια ένα κόκαλο μου στάθηκε στο λαιμό, έβγαλα κάτι παράξε­νους ήχους, κι' ώσπου να συνέλθω είχα κιόλας σκεφθεί μια αστεία ιστορία που είχε σχέση με ψάρια και ....μουσική. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε! Παρακάτω θα σας γράψω την ιστορία και θα με καταλάβετε.

(Μη ζητήσετε να με βρείτε για να με δείρετε , γιατί θα λείπω σε ταξίδι!).

Κάποτε ένας αστερίας πήγαινε στο ωδείο για να μάθει άρπα. Ιδιαίτε­ρη φιλία είχε αναπτύξει με μια βδέλλα που σπούδαζε βιολί. Εκεί γνωρίστηκαν και με μια γλώσσα (που δεν έβαζε μέσα της γλώσσα) κι' έπαιζε ωραίο γιουκαλίλι.

 Η βδέλλα κόλησσε στη γλώσσα.

-Είσαι, της είπε, να κάνουμε "τρίο" με το δελφίνι που αυτές τις μέρες   βγάζει καινούριο δίσκο;

 -Εγώ θέλω, είπε, εκείνη, το δελφίνι θέλει;

Το δελφίνι αρνήθηκε.

 -Δεν μπορώ. Λυπάμαι. Έχω κιόλας συνεννοηθεί με έναν εγχέλυ.

-Και τι είναι αυτός:

-Είναι το χέλι στην καθαρεύουσα. Δεν το ξέ­ρεις το χέλι; Αυτό θα με συνοδεύσει με έναν ελικώνα (έτσι λένε το "μπάσο" στην καθαρεύ­ουσα).

Στην κουβέντα μπήκε και μια ζαργάνα που προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει και εκείνη με το ζουρνά της.

Δεν ξέρω πως , αλλά κουβέντα στην , κουβέντα (ξέρετε πόσο .......ομιλητικά

είναι τα ψάρια!) τσακώθηκαν.

-Πως κάνετε έτσι; απόρησε ένας ημίραμφος (ένα ψάρι με μισό ράμ­φος) που ήταν κι' εκείνος σπουδαστή του Ωδείου. Τι να πω και εγώ που δεν βρίσκω μουσικό όργανο που να αρχίζει από ήτα;

-Να πάρεις μιαν ηλεκτρική κιθάρα, του απάντησαν νευρια­σμένα οι άλλοι.

Χωρίς μουσικό όργανο είχε ξεμείνει κι' ένας ούννος (που ο λαός τον λέει σκουμπρι') κι ένας ιππόκαμπος. Όμως ο ιππόκαμπος προτιμούσε την ιππασία από τη μουσική κι' έτσι δεν τον έμελλε να κρατάει μόνο το ίσο.

Ήρθε η ώρα για την πρόβα και κάθισαν όλοι στη θέση τους, τη θέση δηλαδή που άρμοζε για κάθε όργανο στην ορχή­στρα.

Ο καρχαρίας κτυπούσε τα κρόταλα , το λιθρίνι έπαιζε τη λύρα και το μπαρμπούνι ένα μαντολίνο. (Φερτέ μου ένα μαντο­λίνο για να δείτε πως πονώ!)

Ο ναυτίλος χτυπούσε το ντέφι,  ο ξιφίας έπαιζε ξυλόφωνο , η στάρια την οκαρίνα και η πέρκα το πιάνο, όταν η ράγια (ένα είδος σελαχιού) παρακάλεσε να κάνουν ησυχία για να δώσει ρεσιτάλ τραγουδιού.

Το ρεσιτάλ άρχισε με μιαν εισαγωγή που έπαιξε με το σαξόφωνο ένας σολομός κι εκεί που όλα πήγαιναν καλά, τους τα χάλασε μια τσούχτρα με το τρομπόνι , γιατί τους έπιασε ό­λους φαγούρα.

Κι' όσο συνέβαιναν αυτά τα τρελά ακούστηκαν γοερά κλάματα. Ήταν μια ύδρα (όχι το νησί). Η ύδρα είναι ένα υδρόζωο των γλυ­κών νερών. Ήταν έξαλλη γιατί δεν έβρισκε κι' αυτή όργανο που ν' αρχίζει από ύψιλον.

-Έχω το πιο δύσκολο γράμμα, έκλαιγε. Λίγες λέξεις υπάρχουν που ν’ αρχίζουν από ύψιλον.

-Μην κλαις καλή μου, προσπάθησε να την ηρεμήσει μια φώκια και της έδωσε τη  φλογέρα της.

Το ίδιο έκανε κι' ένα χταπόδι,  που τη συμπόνεσε πραγματι­κά , και της χάρισε μια από τις οχτώ χαβαγιές που κρα­τούσε στα πόδια του.

Κι' ήρθαν κι' άλλα ψάρια, γέμισε η αίθουσα κι έγινε το σώσε!

Ώσπου στο τέλος εμφανί­στηκε στην πόρτα απορημένος ένας ωτόλιθος (ένα ψάρι με πολλά αγκάθια) και φώναξε:

-Μα τι γίνεται εδώ πέρα; Τι παράξενο ωδείο είναι αυτό;

Πιο τρελό κείμενο δεν έχω ξαναγράψει.

Τα κατάφερα όμως να βρω πλάσματα του νερού και όργανα μουσικής που ν' αρχίζουν από το Άλφα ως το Ωμέγα. Νομίζω, γενικά, ότι μου αξίζει ένα μπράβο.