ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΔΡΟΜΟΥ

της Δέσποινας Στίκα

Μια  φορά κι έναν καιρό το ζώ­α του δάσους διοργάνωσαν «Πανδασικούς Αγώνες Δρό­μου». Είχε καλεστεί, λένε, τότε ως αθλητικός ρεπόρτερ, ο μέ­γας παραμυθάς Αίσωπος, ο ο­ποίος και μας διέσωσε πληροφορίες από πρώτο χέρι. Αυτός είναι που έγραψε λεπτο­μέρειες για κάποιους θρυλικούς αγώνες ό­πως του Λαγού με τη Χελώνα και του Κάβου­ρα με την Αλεπού.

Δεν αναφέρεται, όμως, στα παραμύθια του ένας τρίτος εξίσου σημαντικός αγώνας με α­ντίπαλους το Λαγό και το Σκαντζόχοιρο.

Όσοι γνωρίζουν καλύτερα τα αθλητικά παρα­σκήνια, μιλάνε για εξαγορά ή για απόκρυψη, που έγινε με επιμονή του λαγού. Δεν άντεχε, λένε, να μαθευτεί ότι έχασε δύο φορές σε αγώνες δρόμου από ζώα κατεξοχήν αργοκί­νητα. Φώναζε πως τον εξαπάτησαν, πως δεν τηρήθηκαν οι κανόνες.  Απειλούσε ότι θα φτά­σει την υπόθεση στον αθλητικό δικαστή.  Τελι­κά, για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, συμφώ­νησαν όλοι οι παράγοντες να ακυρώσουν τον αγώνα του με το Σκαντζόχοιρο, Πείσθηκε φαίνεται και ο Αίσωπος και δεν έγραψε λέξη γι' αυτόν.

Μια γριά Κουκουβάγια, όμως, δεν κράτησε το στόμα της κλειστό. Το είπε στα εγγόνια της κι εκείνα στα δικά τους κι έτσι, από γενιά σε γε­νιά κουκουβαγιών έφτασε η ιστορία ως το πε­ριοδικό μας!

Ήταν, που λέτε, μόλις είχε πάρει επίσημα το μετάλλιο της νίκης η Χελώνα και παιάνιζε στο δάσος ο Χελωνικός ύμνος. Ο λαγός επέμενε ότι εξαπατήθηκε, ότι το αποτέλεσμα ήταν ά­δικο, ότι κανείς δεν του βγαίνει στο τρέξιμο κι ότι έπεσε θύμα της υπνηλίας του. Οι κριτές του αγώνα απάντησαν με σοβαρότητα πως « όποιος επιμένει νικά» και « όποιος κοιμάται, νίκες ονειρεύεται» κι έτσι τον αποστόμωσαν.

Του έδωσαν όμως μιαν ακόμα ευκαιρία να αγωνιστεί, αν έβρισκε αντίπαλο. Ο Λαγός πρότεινε α­μέσως για ανταγωνιστή του το Σκαντζόχοι­ρο και ως χώρο του αγωνίσματος την κα­τηφορική πλαγιά ενός λόφου που ήταν εκεί κοντά. Ήξερε καλά ο πονηρούλης ότι ο Σκαντζόχοιρος δε φημίζεται για την ταχύ­τητα του, ενώ στην κατηφόρα οι λαγοί «πιάνουν πουλιά». Αυτή τη φορά το έπαιζε όλο για όλο.

-Πρόσεχε, Λαγέ, μην την ξαναπάθεις κι ύ­στερα διαμαρτύρεσαι! του σύστησε γελώ­ντας η Χελώνα, καθώς είδε τους δυο α­θλητές να ξεκινούν για την κορυφή του λό­φου.

Ο Λαγός, θυμωμένος μαζί της,  προτίμησε να σιωπήσει. Πετάχτηκε τότε η Αλεπού, λέγοντας:

-Μπαίνω κριτής! Για να μην έχουμε γκρίνιες, θα ανέβω κι εγώ στο λόφο. Εγώ θα δώσω το σύνθημα για την εκκίνηση. Η πρόταση της έγινε ομόφωνα δεκτή. Τα ζώα ξάπλωσαν στο χορτάρι και παρακολου­θούσαν σχολιάζοντας τους δύο ανταγωνι­στές και την Αλεπού, που είχαν πάρει την α­νηφόρα,

Από την κορυφή ψηλά η Αλεπού έδειξε στο Λαγό και στο Σκαντζόχοιρο μια πηγή,  που γυάλιζε το νεράκι της στους πρόποδες του λόφου.

 -Κι έχω μια δίψα! είπε ο Σκαντζόχοιρος.

-Λοιπόν, εκεί θα τερματίσετε, υπέδειξε η Α­λεπού. Εγώ τρέχω πρώτη στην πηγή, να περι­μένω το νικητή. Εσείς μείνετε εδώ ακριβώς και μόλις σας δώσω το σύνθημα, θα ξεκινή­σετε.

Χάραξε μια γραμμή με το πόδι της ως αφετη­ρία. τους έβαλε στη σειρά, ώστε να είναι έ­τοιμοι για την εκκίνηση και κατέβηκε προς την πηγή με ελαφρά πηδηματάκια, Όταν έφτασε εκεί, έσκυψε πρώτα να πιει, να δροσιστεί. Ύστερα πήρε βαθιά ανάσα και φώ­ναξε όσο μπορούσε πιο δυνατά;

-Έτοιμοι;... Μαααααρς!

Αμέσως όμως την έπιασε δυνατός βήχας. Το κρύο νερό και η δυνατή φωνή φαίνεται πως έκαναν κακό στο λαιμό της.

-Γκουχ, γκουχ, γκαχ, γκιχ, γκουχ! Ένιωθε να πνίγεται κι άφησε κατά μέρος τον αγώνα.

-Γκουχ. γκουχ, γκαχ. γκιχ, γκουχ! Μα τι βήχας είναι αυτός;

-Γκουχ, γκουχ, γκαχ. γκιχ, γκουχ! Δάκρυσαν το μάτια της και δεν μπορούσε πια να δει τίπο­τα. Ο λαιμός της πονούσε σαν να είχε κατα­πιεί καρφιά,

-Γκουχ, γκουχ, γκαχ... αχ... αααγκουχ! Δεν πρόλαβε να συνέλθει... και νάσου δίπλα της ο Σκαντζόχοι­ρος!

-Περαστικό σου, κυρα-Αλεπού! της είπε, τινά­ζοντας από πάνω του τη σκόνη. Έλα να με στεφανώσεις νικητή! Γούρλωσε τα μάτια της η Αλεπού.

-Γκουχ, γκουχ... μα... είναι δυνατόν; Πώς βρέ­θηκες κιόλας εδώ;

Ύστερα από λίγο έφτασε λαχανιασμένος και ο Λαγός, φωνάζοντας:

-Είναι αδικία! Είναι ζαβολιάρης! Διαμαρτύρο­μαι!

-Λέγε ό,τι θέλεις... Εγώ έφτασα πρώτος. Εγώ είμαι ο νικητής! είπε με πείσμα ο Σκαντζόχοι­ρος,

-Όχι! δεν το δέχομαι, Δεν ήταν νίκη αυτή! φώ­ναζε έξαλλος ο λαγός.

-Δεν καταλαβαίνω γιατί φωνάζετε! τους επέπληξε η Αλεπού, Το πράγμα είναι ξεκάθαρο, Ξεκινήσατε μαζί;

-Ναι! είπαν κι οι δυο,

-Έφτασε πρώτος στην πηγή ο Σκαντζόχοιρος;

-Ναι, ναι! είπε ο Σκαντζόχοιρος, χοροπηδώ­ντας από χαρά.

-Ναι, ήρθε πρώτος... αλλά πώς ήρθε; διαμαρ­τυρόταν επίμονα ο Λαγός.

-Μήπως εννοείς πως τον υποψιάζεσαι για φάρμακα; για αναβολικά;

-Ε... όχι, όχι, δεν μπορώ να πω κάτι τέ­τοιο! ομολόγησε ο Λαγός.

-Αφού ήρθε πρώτος, θα στεφθεί νικητής του αγώνα! κατέληξε επίσημα η Αλεπού.

-Διαμαρτύρομαι! ο αγώνας ή­ταν για τρέξιμο και ο Σκαντζό­χοιρος δεν έτρεξε! Δεν μπο­ρεί να ανακηρυχτεί νικητής! Είναι άδικο!

-Μα πώς δεν έτρεξε, αφού έφτασε πρώτος στην πηγή! απόρησε η Αλεπού.

-Φαίνεται ότι ο βήχας που σ' έπιασε δε σε άφηνε να δεις τον αγώνα, είπε ο Λαγός. Δεν είδες τον «έξυπνο» από δω, που μόλις έδωσες το σύνθημα, διπλώθηκε σαν α­γκαθωτή μπάλα κι άρχισε να κατρακυλάει με φόρα στην κατηφοριά!

-Και πού είναι η αδικία; πετάχτηκε ο Σκαντζό­χοιρος, Κι αν έγινα μπάλα, είναι κάτι που το συνηθίζω. Με το δικό μου σώμα έτρεξα. Με τις δικές μου δυνάμεις έφτασα πρώτος. Σου απαγόρεψε κανείς εσένα, κύριε Λαγέ. να γί­νεις μπάλα και να τρέξεις όπως κι εγώ; Όχι βέβαια!

Η Αλεπού τελικά έκρινε πως ο Λαγός δεν εί­χε δίκιο και στεφάνωσε νικητή τον Σκαντζό­χοιρο. Τα ζώα του δάσους αποδέχτηκαν ως ορθή την απόφαση της και χειροκρότησαν με ενθουσιασμό τον αγκαθωτό δρομέα, Ο Λα­γός όμως το πήρε κατάκαρδα, Απείλησε ότι θα φύγει για πάντα από το δάσος, ότι δε θα ξαναλάβει μέρος στους Πανδασικούς αγώ­νες και ότι θα προσφύγει στα αθλητικά δικα­στήρια καταγγέλλοντας τον Σκαντζόχοιρο για αθλητική απάτη.

Ο Σκαντζόχοιρος τον λυπήθηκε που κλαιγό­ταν έτσι και του είπε μεγαλόψυχα:

-Καημένε μου Λαγέ, χάρισμα σου και η νίκη και το μετάλλιο, Το ξέρουμε δα ότι στα πό­δια κανείς μας δε σε ξεπερνά, Έχουμε όμως κι εμείς οι αργοκίνητοι τα μυστικά μας όπλα.  Μη μας υποτιμάς! Φαίνεται πως ο εγωι­σμός σου δε διορθώθηκε από το πάθημα σου με τη Χελώνα. Κι ύστερα απευθυνόμενος στην Αλεπού είπε:

Κυρα-Πονήρω, σ' ευχαριστώ για την τιμή και για τη δίκαιη κρίση. Πες όμως ότι ο αγώνας αυτός δεν έγινε ποτέ. Πες πως τρέξαμε ε­κτός συναγωνισμού. Δε θέλω νίκες στηριγμέ­νες σε διαμαρτυρίες και γκρίνιες. Μου αρκεί που ο φίλος μου ο Λαγός από σήμερα θα εί­ναι πιο προσεκτικός στις σχέσεις του με τους άλλους.

Λέγοντας αυτά ξεκίνησε με αργά βήματα για τη φωλιά του. Αισθανόταν πραγματικά πολύ κουρασμένος και το κορμί του πονούσε από τα χτυπήματα της κατρακύλας, Στη μουσουδίτσα του όμως είχε χαραχτεί ένα πλατύ χαμό­γελο ικανοποίησης.