Οι θυσίες και το άδοξο τέλος των αγωνιστών του 1821

Άλλοι δολοφονήθηκαν, κάποιοι φυλακίστηκαν και κατηγορήθηκαν αδίκως, ενώ μερικοί κατάντησαν επαίτες

Του ΤΑΣΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗ (εφημερίδα real)

Αρκετοί από τους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, αντί να ανταμειφθούν από την πατρίδα με τιμές για την προσφορά τους στον Αγώνα, σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του, δέχτηκαν ύβρεις άλλοι διασύρθηκαν με απαράδεκτες κατηγορίες, κάποιοι άλλοι φυλακίστηκαν και δολοφονήθηκαν, ενώ ορισμένοι κατάντησαν ζητιάνοι εις τας δυσμάς του βίου τους για να επιβιώσουν...

­

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συνελήφθη μετά τη μάχη στο Δραγατσάνι από τους Αυστριακούς κλείστηκε στα υγρά μπουντρούμια και αποφυλακίστηκε με κλονισμένη την υγεία. Πέθανε τρεις μήνες μετά (19-1 - 1828), μόλις 36 ετών. εγκαταλελειμμένος στη Βιέννη! Το απαράδεκτο για το ελληνικό κράτος είναι πως όταν μεταφέρθηκαν (στα μέσα της δεκαετίας του '60  τα οστά του, σε μικρό κιβώτιο, από το Ιάσιο στην Ελλάδα, έμειναν για μία διετία στα αζήτητα του τελωνείου του αεροδρομίου Αθηνών!

Ο αδελφός του, Δημήτριος Υψηλάντης, διασύρθηκε και κατηγορήθηκε -επειδή διαφώνησε για έναν συμβιβασμό με τους Οθωμανούς -από ανεγκέφαλους που με ψήφισμα τον καθαίρεσαν και τον υποβίβασαν σε πολίτη β' τάξεως! Ευτυχώς ένα χρόνο μετά (20-3-1827), ο Σουλιώτης στρατηγός Κίτσος Τζαβέλας πέτυχε στη Συνέλευση ακύρωση του ατιμωτικού ψηφίσματος.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε δύο φορές. Την πρώτη στο Ναύπλιο με τον γιο του Πάνο στις

αντιπαραθέσεις πολιτικών-στρατιωτικών και τη δεύτερη στο Παλαμήδι το 1833, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας μαζί με τον Δη­μήτριο Πλαπούτα, γιατί διαφώνησαν με την πολιτική της Αντιβασιλείας. Στις 25-5-1834 καταδικάστηκε σε θάνατο, παρά τις διαφωνίες Τερτσέ­τη - Πολυζωίδη. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα, το 1835.

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, που ξόδεψε την περιουσία της στον Αγώνα, επειδή αντέδρασε και ζήτησε να αποφυλακιστεί ο Κολοκοτρώνης κρίθηκε επικίνδυνη, συνελήφθη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στις Σπέτσες. Δολοφονήθηκε από τούς συμπεθερούς της Κουτσαίους, χωρίς να αναζητηθούν οι δράστες.

Η Μαντώ Μαυρογένους, που διέθεσε τα πλοία της στον

Αγώνα, απογοητευμένη από τον ατυχή ερωτά της με τον Δημ. Υψηλάντη και καταδιωκόμενη από τον Ιωάννη Κωλέττη, πέθανε στη Μύ­κονο πάμπτωχη, παραγκωνισμένη και λησμονη­μένη οπό την πατρίδα που ελευθέρωσε.

Ο Νικηταράς Τουρκοφάγος («που 'χε στα . πόδια του

φτερά και στην καρδιά ατσάλι») συνελήφθη το 1839 από την κυβέρνηση και καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση, γιατί τάχα το ρωσόφιλο κόμμα, στο οποίο ανήκε, επεδίωκε αντικατάσταση του Όθωνα με κάποιον Ρώσο πρίγκιπα. Εξέτισε την ποινή σης φυλακές της Αί­γινας και αποφυλακίστηκε με κλονισμένη υγεία, σχεδόν ολική τύφλωση, από τα βασανιστήρια. Αντί για σύνταξη, του χορηγήθηκε «άδεια επαιτείας» στον ναό της Ευαγγελίστριας «εκάστην Παρασκευή!».

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος συλλαμβάνεται στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου

με εντολή της κυβέρνησης Κωλέττη - Κουντουριώτη από το πρωτοπαλίκαρο του Γιάννη Γκούρα, μεταφέ­ρεται στη Μονή Αγίου Σεραφείμ στον Ελικώνα και μετά στο φρούριο των Αθηνών, προπηλακιζόμενος και λιθοβολούμένος. Στις 5-6-1825, με διαταγή του Γκούρα, τρεις άνδρες του τον θανατώνουν έπειτα από βασανιστήρια.

Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ηγετική μορ­φή του

Αγώνα, φυλακίστηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας στο Ναύπλιο, όταν ξέσπασε στη Μάνη ανταρσία οπό τον αδελφό του Τζαννή. Ζήτησε τότε να πάει στη Μάνη να καθησυχάσει τα πράγματα, δεν του επετράπη, και όταν επεχείρησε να διαφύγει με αγγλικό πλοίο, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε το 1832. μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια από τους γιους του.

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ επί τετράμηνο

κατηγορούνταν και διασυρόταν από τον Μαυροκορδάτο, ότι υποσχέθηκε εγγράφως στον Ομέρ Βρυώνη να του παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό, Εκρίθη ένοχος εσχάτης προδοσίας, κατέφυγε αργότερα στο Ναύ­πλιο, όπου η κυβέρνηση τον αποκατέστησε πλήρως. Τραυματίστηκε θανάσιμο πολεμώντας τους Τούρκους στο Κερατσίνι και υπήρξε έντονη φημολογία ότι τον σκότωσε ελληνικό βόλι, χωρίς να αποδειχθεί...

Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης καταδικάστηκε το 1852 σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα. Δυο χρόνια μετά αφέθηκε ελεύθερος και ονομάστηκε το 1864 στρατηγός από τον βασιλιά Γεώργιο Α'.