ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Μεθαύριο  είναι η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Αν δεν έχετε αντίρρηση, λοιπόν, θα ήθελα να πούμε δυο λόγια για την Αποκριά και το καρναβάλι. Για να είμαι ειλικρινής, πρόκειται για κάποιες πολύ, προσωπικές σκέψεις που κάνω πάντοτε τέτοιες μέρες. Όταν ήμουν στο Δημοτικό, συνήθιζα να ντύνομαι καρναβάλι.

Από το Γυμνάσιο, όμως, και μετά σταμάτησα να ντύνομαι και να συμμετέχω στις γιορτές και στους πανηγυρισμούς. Κάτι δε μ’ άρεσε και με προβλημάτιζε στη διαδικασία του «μασκαρέματος».

Αναρωτιέμαι αν μια μάσκα αξίζει να κρύβει το πρόσωπο μας. Προσπαθώ να καταλάβω αν μια στολή μπορεί να με κάνει να αλλάξω έστω και λίγο. Αν το ξέφρενο πανηγύρι και η καρναβαλική διάθεση είναι κάτι ουσιαστικό ή απλά μια αφορμή και μια καλή δικαιολογία για να κρύψουμε την ανασφάλειά μας. Ομολογώ πως και ο τρόπος διασκέδασης και η ατμόσφαιρα της Αποκριάς μ' αρέσουν πολύ. Πριν χρόνια, μάλιστα, ήμουν  στην Πάτρα, στο επίκεντρο του καρναβαλιού, και είχα περάσει υπέροχα. Όχι βέβαια σε όλες τις εκδηλώσεις, αλλά οι  περισσότερες ήταν καταπληκτικές. Όπως καταπληκτικά πέρασα και σε πολλά άλλα μέρη όπου βρέθηκα

σε παρόμοιες εκδηλώσεις (Κοζάνη, Θήβα, Νάουσα, Μελίκη κλπ). Όμως, δεν παύω να αναρωτιέμαι... Φοβάμαι πως το καρναβάλι το ζούμε συνεχώς... θα ήμουν αληθινά ευτυχισμένος αν μπορούσαμε όλοι μας να έχουμε πάντα την ανεμελιά και την ευχάριστη διάθεση αυτής της περιόδου. Νομίζω, όμως, ότι το μόνο κοινό που έχουμε με το καρναβάλι -και το κουβαλάμε καθημερινά μαζί μας- είναι μια μάσκα και μια στολή. Φορώντας τη μάσκα κρύβουμε το πραγματικό μας πρόσωπο, ενώ με τη στολή γινόμαστε κάτι που δεν είμαστε, Δεν είμαι απαισιόδοξος. Απλώς η Αποκριά μου υπενθυμίζει ότι «ξεχνάμε» να ζούμε πραγματικά και πως περιμένουμε αφορμή ακόμα και για να διασκεδάσουμε. Καλή Αποκριά σε όλους.     

Υ.Γ. Όσο για φέτος... ας φορέσουμε την καλύτερη μάσκα: το χαμόγελο μας!

Και την πιο πρωτότυπη στολή: τον εαυτό μας!