Το χρώμα των φρούτων

Η ΝΤΟΜΑΤΟΥΛΑ

Κάποτε ήταν μια ντοματιά, που είχε πράσινο χρώμα. Είχε φυτρώσει δίπλα σε μια τριανταφυλλιά με κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Στεναχωριόταν η ντοματιά, γιατί δεν είχε κι αυτή κόκκινο χρώμα και κάθε μέρα έκλαιγε. Η τριανταφυλλιά βλέποντας έτσι τη ντοματιά, τη λυπήθηκε και αποφάσισε να τη βοηθήσει. Μια μέρα που έβρεχε πολύ η τριανταφυλλιά ακούμπησε τα λουλούδια

της πάνω στη ντοματιά και της έδινε κόκκινο χρώμα σαν να την έβαφε. Από  τότε οι ντομάτες είναι κόκκινες και πολύ νόστιμες.

Ασημένια

Η ντομάτα η Ντροπαλούλα

Σε ένα θερμοκήπιο μια άγουρη και πράσινη ντομάτα, που την έλεγαν Ντροπαλούλα, έπινε καφέ με τις φίλες της. Εκεί που συζητούσαν η μελιτζάνα πετάχτηκε και είπε:

-       Σήμερα η  Ντροπαλούλα είναι πολύ όμορφη, δε νομίζεις Πιπεριά;

-       Ναι, είναι πανέμορφη και νοστιμούλα. Καμιά δεν είναι σαν αυτή!

Τότε η Ντροπαλούλα κοκκίνισε τόσο πολύ από την ντροπή της που από τότε το χρώμα της έμεινε κόκκινο και λαμπερό!

Βασιλική

Το παιδί, το γρασίδι και τα πράσινα μήλα.

Ήτανε κάποτε ένα μικρό παιδί. Ήταν καλό παιδί, αλλά είχε κακή τύχη. Μια μέρα πήγε σε ένα μαγαζί με ποδήλατα. Είπε στον μπαμπά του να του πάρει ένα ποδήλατο. Ο μπαμπάς του είπε ναι. Του πήρε το ποδήλατο που ήθελε και μετά πήγαν σπίτι. Μόλις έφτασαν στο σπίτι, το παιδί κατέβηκε στη γειτονιά και έκανε ποδήλατο. Όπως έκανε  ποδήλατο χτύπησε σε έναν τοίχο, έσπασε το ποδήλατο και άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο. Τότε από μέσα βγήκαν σκυλιά και άρχισαν να τον κυνηγούν. Τον κυνήγησαν μέχρι ένα λόφο. Εκεί τον άφησαν και  έφυγαν. Τότε άρχισαν να πέφτουν μήλα διάφανα από τον ουρανό. Τα μήλα έπεσαν στο γρασίδι και από τότε υπάρχουν τα πράσινα μήλα.

Δέσποινα

Το ρόδι

Μια ανοιξιάτικη μέρα, μια μέρα που όλα τα πλάσματα της γης βγαίνουν έξω να απολαύσουν το αγέρι και τον ήλιο ήρθε μια κατακόκκινη πεταλούδα. Η πεταλούδα πήγαινε από λουλούδι σε λουλούδι και χάριζε σε κάθε λουλούδι το λαμπερό κόκκινο χρώμα της.

Μια μέρα γνώρισε μια ροδιά, αλλά όχι μια συνηθισμένη ροδιά, μα μια ροδιά που μιλάει. Μετά από λίγο άρχισε να βρέχει. Η πεταλούδα δεν είχε που να κρυφτεί. Η ροδιά της είπε: « Έλα να κρυφτείς στα φύλλα μου». Τότε η πεταλούδα είπε: «Σε ευχαριστώ. Μια μέρα θα στο ξεπληρώσω».

Ο καιρός περνούσε και η ροδιά ήταν έτοιμη να βγάλει το πρώτο της ρόδι. Όμως δεν χάρηκε πολύ, γιατί το ρόδι βγήκε πράσινο. Η πεταλούδα όμως της χρωστούσε χάρη. Ακούμπησε το ρόδι και το ρόδι από πράσινο έγινε κόκκινο και λαμπερό. Η ροδιά έγινε πανευτυχής και πολύ χαρούμενη, γιατί έβγαλε το πρώτο της ρόδι. Όλοι έλεγαν πως είναι η πιο όμορφη ροδιά στον κόσμο. Το κάθε φρούτα έχει το δικό του λαμπερό χρώμα και το ρόδι έχει ένα από τα πιο ωραία χρώματα.

Γεωργία.

Η ντομάτα

  Μια φορά σε έναν κήπο υπήρχαν πολλά δέντρα και λαχανικά. Όλα ήταν όμορφα και νόστιμα. Ανάμεσά τους υπήρχε μια ντομάτα που δεν ήταν σαν αυτά, γιατί  ήταν πράσινη και άνοστη. Τα φρούτα και τα λαχανικά συνεχώς την κορόιδευαν και δεν την κάνανε παρέα και ήταν πάντα λυπημένη. Ώσπου μια μέρα από τον πολύ θυμό έγινε κατακόκκινη και από τα δάκρυα της ζουμερή.

Τότε όλα τα φρούτα και τα λαχανικά, επειδή έγινε όμορφη, σταμάτησαν να την κοροϊδεύουν και έγιναν όλοι φίλοι.

Γαβριήλ.

Η φράουλα

Μια φορά κι έναν καιρό μέσα σ’ έναν ωραίο κήπο υπήρχαν χρωματιστά φρούτα.

Ένα από τα φρούτα ήταν και η φράουλα, η οποία ήταν πράσινη και είχε πολλά μαύρα στίγματα.

Όλοι οι φίλοι της την κορόιδευαν. Είσαι άγουρη και σπυριάρα της έλεγαν κάθε μέρα και η καημένη έκλαιγε και στενοχωριόταν

Η καλή νεράιδα, που την έβλεπε από ψηλά, αποφάσισε να την βοηθήσει. Ένα βράδυ, την ώρα που όλοι κοιμόντουσαν, την  πλησίασε και την ρώτησε πιο χρώμα θα ήθελε να έχει. Εκείνη τρομαγμένη και διστακτική της απάντησε: «Το κόκκινο».

Έτσι και έγινε. Το πρωί, μόλις ξύπνησαν τα’ άλλα φρούτα, δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν.

Η φράουλα, που κορόιδευαν, ήταν μια πανέμορφη, κατακόκκινη, γλυκιά φραουλίτσα.

Αλίκη.    

Η ντομάτα και η παπαρούνα

Μια μέρα σ’ ένα λιβάδι με κατακόκκινες παπαρούνες φύσηξε  ένας δυνατός αέρας και πήρε όλα τα πέταλα από τις παπαρούνες. Τα πέταλα προσγειώθηκαν σε ένα θερμοκήπιο με καταπράσινες ντομάτες. Μόλις οι ντομάτες είδαν το ωραίο χρώμα από τα πέταλα ζήλεψαν. Τότε είπαν: «Θα μας δώσετε το ωραίο χρώμα σας για να γίνουμε κι εμείς κόκκινες». Τα πέταλα συμφώνησαν και τους έδωσαν το χρώμα τους.

Έτσι οι ντομάτες έγιναν κόκκινες.

Δημήτρης. Στ.

Τα πεπόνια

Φυσάει. Σε μια έρημο μια παρέα από κόκκους άμμου κρατιούνται για να μην τους παρασύρει ο αέρας μακριά . όμως τους παρασέρνει και πετάνε πάνω από τη θάλασσα και μετά από ένα μακρύ ταξίδι προσγειώνονται σ’ ένα μποστάνι με πεπόνια. Οι κόκκοι είναι τόσο κουρασμένοι και δε θέλουν να γυρίσουν στην έρημο, γιατί κάνει πολλή ζέστη. Αποφασίζουν να μείνουν για πάντα πάνω στα πεπόνια. Από τότε τα πεπόνια έχουν το χρώμα της άμμου.

Μαρία

Τα λεμόνια

Κάποτε σ’ ένα μεγάλο αγρό υπήρχαν πολλά δέντρα  με λεμόνια.

Κανένας δεν τα ήθελε, γιατί ήταν πράσινα και ξινά. Ο ήλιος που τα έβλεπε από πάνω τα λυπόταν, που μαράζωναν πάνω στα δέντρα. Αποφάσισε, λοιπόν,   να κάνει κάτι για να αρχίσουν οι άνθρωποι να τα μαζεύουν. Έστειλε τις ακτίνες του, οι οποίες με τη δύναμη της λάμψης που είχαν τα έκαναν κίτρινα και ζουμερά και πολύ θρεπτικά για τον οργανισμό του ανθρώπου.

Μόλις οι άνθρωποι τα είδαν,  έτρεξαν να τα μαζέψουν, να τα φροντίσουν. Από τότε άρχισαν να τα φυτεύουν στους κήπους τους αλλά και στα μπαλκόνια τους.

Σάββας.