Ο ΖΥΜΩΤΗΣ ΕΝΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ

Η ιστορία  που θα σας διηγηθώ, είναι ένα πραγματικό επεισόδιο, που έγινε

το 1817, τέσσαρα έτη πριν από την Ελληνική Επανάσταση.

Ένας νέος Έλληνας   ταξίδευε τότε εις την Μακεδονία, μαζί με ένα καλόγηρο.

 Έφθασαν σε ένα χωριό  και έμειναν εις το εκεί αρτοποιείο, που  χρησίμευε και ως πρόχειρο ξενοδοχείο.

 Ιδιαίτερη  εντύπωση  έκανε  εις τους δυο ταξιδιώτες ο ζυμωτής του φούρνου. Ήταν  ένας νέος από την Ήπειρο , με υψηλό ανάστημα και αγαθό  πρόσωπο . Τα χέρια του και το γυμνό  του στήθος  φανέρωναν σώμα, αθλητικό .

Σε μιαν κατάλληλη  στιγμή , ο ζυμωτής πλησίασε τον νέο  οδοιπόρο  και τον  ρώτησε:

— Ξέρεις να διαβάζεις;

— Ναι, απεκκριθεί ο   ταξιδιώτης.                 

— Έρχεσαι μαζί μου να σου πω κάτι;                 

 — Ευχαρίστως, είπε με περιέργεια  ο ταξιδιώτης.

  Ο  ζυμωτής τον οδήγησε σε  ένα απόκεντρο μέρος του κήπου  που  ήταν πίσω από το φούρνο. Εκεί κάθισαν και οι δυο επάνω σε μια  πέτρα ,κάτω από ένα μεγάλο πυκνόφυλλο  δένδρο . Τότε ό ζυμωτής έβγαλε από τον κόλπο  του ένα μικρόν και παμπάλαιο  φυλλάδιο , πυο το είχε κρεμασμένο από τον λαιμό του   με λινή  κλωστή, ακριβώς όπως άλλοι κρεμούν τα «φυλακτά».

Το παμπάλαιο εκείνο φυλλάδιο ήταν ο θούριος του Ρήγα Φεραίου, δηλαδή ήταν τα πατριωτικά τραγούδια του ποιητή.  Έδωσε  εις τον ξένον το φυλλάδιο και τον παρεκάλεσε να του το διάβασει δυνατά.

Ο νέος οδοιπόρος άρχισε να απαγγέλει με τον ενθουσιασμό εκείνον, πού τα πο­λεμικά τραγούδια του Ρήγα έφεραν τότε σε  κάθε  ελληνική καρδιά. Ύστερα από ολίγον  γύρισε να δει τον ακροατή  του, αλλά έμεινε έκπληκτος! Τι είχε συμβεί;

Ο  νέος εκείνος Ηπειρώτης είχε  στο μεταξύ σηκωθεί  και στέκονταν  εμπρός του σαν κάποια οπτα­σία υπεράνθρωπος

­Δεν ήταν  πλέον ο απλοϊκός του φούρνου, αλλά είχε μεταμορφωθεί  σε ήρωα. Το πρόσωπο  του έλαμπε, τα μάτια του έβγαζαν σπίθες, τα χείλη του έτρεμαν, ενώ δάκρυα άφθονα και θερμά έβρεχαν τα μα­γουλά του.                  

— Πρώτη  φορά  ακούς το τραγούδι του Ρήγα;

 ρώτησε τον ζυμωτή ο ταξιδιώτης, γεμάτος έκπληξη.

— Όχι, αποκρίθηκε  εκείνος. Κάθε φορά , όταν περ­νούν από εδώ άνθρωποι, που γνωρίζουν γράμματα, τους παρακαλώ και μου το διαβάζουν. Το έχω ακούσει πάρα πολλές φορές.       ?     ;

— Και πάντοτε με την συγκίνηση  αυτή ;    

— Ναι, πάντοτε αποκρίθηκε ο Ηπειρώτης ζυμωτής

Ύστερα από τέσσερα χρόνια το 1821 όταν η Ελλάδα   ζητούσε την ελευθερία της και υπερήφανο  βρόντησε το κλέφτικο καριοφίλι, ο ζυμωτής του φούρνου της Μακεδονίας, αυτός με τα δυνατά του χέρια, δεν  ζύμωνε πλέον ψωμί. Τότε είχε άλλη   εργασία, πολύ σπουδαιότερη. Πολεμούσε   για την απελευθέρωση της ηρωικής του πατρί­δος.

ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ